Broer – Esther Gerritsen

Haar broer belde haar, vlak voor hij zijn been zou verliezen. Ze had hem dat jaar nog niet gesproken. ‘Ik ben in het ziekenhuis’, zei hij en hij huilde. Hij was wel vaker in het ziekenhuis vanwege zijn suikerziekte, dus ze was niet meteen gealarmeerd. Ook zijn tranen waren haar niet vreemd. Ze zat op kantoor en had haar computer net afgesloten: ze had nog tien minuten voor de aandeelhoudersvergadering begon. Olivia leunde achterover en luisterde hoe haar broer huilde. Marcus was een waardeloze suikerpatiënt, die zijn dokters tot wanhoop dreef. ‘Ik weiger mijn leven erdoor te laten bepalen!’ riep hij graag, hij at en dronk waar hij zin in had, vergat op tijd te spuiten, sloeg controles over, werd doodziek en vroeg zich dan geschrokken af hoe dit toch had kunnen gebeuren. Ze was eraan gewend geraakt, en ze was er ook aan gewend dat alles toch weer goed kwam.

Eerste indruk

Ik heb nooit zo heel veel op met Boekenweekgeschenken, maar uiteraard zeg ik er ook geen nee tegen. De zomer hou je ook niet tegen van Dimitri Verhulst staat nog ergens op een plank en Grijs gebied van Marion Pauw (van de Maand van het Spannende Boek) vond ik niet echt een goed boek. Van Broer had ik dan ook geen hoge pet op, zeker omdat ik normaal nooit thrillers lees en ik Esther Gerritsen daarmee wel associeerde. Maar ik kreeg het en besloot het nog de volgende dag te gaan lezen: ik ging naar familie toe en moest lang in de auto zitten, dus dat leek me een goede gelegenheid om die 95 pagina’s er even doorheen te jagen.

Waar het over gaat

Olivia heeft haar leven op de rit: ze is financieel adviseur bij een serviezenmerk, over haar huwelijk heeft ze niets te klagen en ook haar twee zoons bezorgen haar niet te veel last. Maar dan krijgt ze onverwachts een telefoontje van haar broer Marcus: zijn been moet worden geamputeerd vanwege zijn suikerziekte. Hoewel Olivia en haar broer een relatie hebben waarin ze elkaar niet nodig hebben en dat allebei prima vinden, voelt ze zich verplicht om haar broer te helpen. Maar wat daar de consequenties van zijn, heeft ze niet kunnen voorzien.

Wat ik ervan vond

Tegen mijn eigen verwachtingen in heeft dit boek me verrast! Al vanaf de eerste bladzijde zat ik er goed in: Gerritsen schrijft met veel vaart en zonder poespas. Nergens wordt het saai, nergens wordt overbodige informatie gegeven: het wordt juist hoe langer hoe boeiender en het lezen kost absoluut geen moeite door de korte zinnen en de vele dialogen.

Origineel is het verhaal zeker: een zus die zich plots een zus gaat voelen als haar broer een been kwijtraakt en waardoor bij haar een knop wordt omgezet? Dat had ik zelf echt niet kunnen bedenken en ik vind het knap dat Gerritsen deze best wel verraderlijke insteek – het zou snel te absurdistisch zijn geworden – zo goed heeft weten aan te pakken. Het is eigenlijk maar een simpel verhaaltje dat juist door die simpliciteit erg sterk is uitgepakt. Eigenlijk een heel plausibel plot: Gerritsen schrijft het op zo’n manier dat het gewoon aannemelijk wordt en niet meer bizar is.

Poespas is er dus niet, maar er is wel sprake van een verhaal in een verhaal: door alles wat er met Marcus gebeurt, wordt ook steeds meer duidelijk over hun verleden en dat is toch wel erg interessant, want daardoor krijg je wat meer hoogte van de stoïcijnse robot die Olivia lijkt te zijn. Sowieso hebben de personages iets heel fascinerends, bijna spookachtig: de psychologie van hoofdpersoon Olivia is zo intens dat het op een aantal punten lijkt alsof alles een illusie is, een product van haar doorgedraaide brein. En misschien is dat ook wel zo: het is in ieder geval goed neergezet. Hier en daar is het wel een beetje te vaag, te subtiel, maar dat houdt het enigszins verwarrende perspectief ook wel weer in stand.

Hoewel het verhaal niet echt ergens heen gaat, zit het wel goed in elkaar: het zet je aan het denken over wat er nou eigenlijk gaande is. Is het allemaal echt, hebben de personages zich echt op deze manier ontwikkeld, is het echt een afgerond geheel? Of – heel spookachtig, zoals ik al zei – is het allemaal überhaupt wel echt? Misschien zoek ik er wel te veel achter, maar het boek heeft me in ieder geval een poosje zoet gehouden in de auto – en het houdt mijn gedachten nog steeds zoet.

Conclusie

Broer van Esther Gerritsen is een verrassend goed boek dat het lezen zeker waard is. Het verhaal heeft iets waar iedereen zich wel in zal kunnen herkennen en de personages zijn erg sterk neergezet. Je zult je tijd er niet mee verspillen.

Titel: Broer
Auteur: Esther Gerritsen
Uitgeverij: CPNB
Aantal bladzijden: 94
Verschenen: maart 2016
Genre: psychologische thriller
Beschikbaar als: hardcover, ebook
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |