Boy 7 – Mirjam Mous

Zonder parachute uit een vliegtuig geduwd worden. met een rotvaart in een auto rondscheuren, die je met geen mogelijkheid kunt besturen. In het diepe gegooid worden, terwijl je nooit zwemmen hebt geleerd. In een vreemde stad verdwalen en aan niemand de weg kunnen vragen omdat iedereen Japans spreekt. Zo voelde het. Maar dat dan allemaal tegelijk. Ik wist niet wie ik was, waar ik was en hoe ik op deze verlaten plek terecht was gekomen.

Eerste indruk

De boeken van Mous zie ik regelmatig voorbij komen wanneer het gaat over young adults van Nederlandse bodem in de stijl van Helen Vreeswijk en Mel Wallis de Vries. Toch heb ik nog nooit een boek van haar opgepakt, omdat het niet echt mijn genre is: ik hou niet heel erg van spannende boeken, geef mij maar iets met psychologie en drama. Maar toen Boy 7 onlangs een van de gratis boeken was die door Apple werden weggegeven, besloot ik het toch te downloaden en eens te proberen. Heb ik daar spijt van? Absoluut niet!

Waar het over gaat

Een jongen wordt wakker op een bloedhete, verlaten grasvlakte. Hij weet niet wie hij is, waar hij is of wat er met hem gebeurd is: hij weet helemaal niets meer, behalve dat hij een rugzak vol spullen bij zich heeft die hem misschien wel kunnen helpen erachter te komen hoe de vork in de steel zit. Terwijl hij tijdelijk in de bed and breakfast van de vriendelijke Lara en haar tante Bobbie logeert, probeert hij te ontdekken waarom hij niet de politie mag bellen, wat het grijze gebouw is waar hij een foto van heeft en op wat voor kluisje het sleuteltje uit zijn rugzak past. Langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar, maar dan is het ineens niet meer zo zeker of hij de waarheid nog wel wil weten.

Wat ik ervan vond

Ik wist eigenlijk niet echt waar ik aan begon toen ik begon met het lezen van dit boek: ik wist dat er begin dit jaar een film van is verschenen en ik wist ook dat veel mensen van mijn leeftijd er al laaiend enthousiast over waren. Toch had ik een beetje moeite met het boek in het begin: het idee van de jongen zonder geheugen in de middle of nowhere trok me wel aan, maar ik was in het eerste deel een beetje zoekende: waar gaat dit precies naartoe, wat kan ik verwachten van de rest van het verhaal? Het leken een hoop losse eindjes te zijn en ik moest maar hopen dat dat goed ging komen. Van de simpele schrijfstijl was ik ook niet erg onder de indruk, hoewel ik het wel meteen leuk vond om te volgen hoe Boy – zoals ik hem in het eerste deel maar bij gebrek aan beter noemde – zijn geheugen probeerde te reconstrueren met simpele details.

Vanaf het tweede deel gebeurde er echter iets: ineens werd ik meegesleurd in een draaikolk van spanning en gebeurtenissen en wilde ik alleen nog maar MEER MEER MEER. Zo rustig kabbelend als het in deel één was, zo vlot en boeiend werd het vanaf het tweede deel. Ineens vloog ik door de hoofdstukken heen en was ik druk bezig met het oplossen van het mysterie. Ik genoot met volle teugen: ik kan wel zeggen dat ik niet zo van de spannende boeken hou, maar ik vond het ontzettend fascinerend om te lezen over het wereldje van Cooperation X, de boys, het hersenspoelen, de proeven en opdrachten, de gelijkschakeling, de gedragsmanipulatie… het intrigeerde me mateloos. Ik was er al snel achter waar het precies om ging en vind de thema’s erg sterk neergezet: de kwestie van gedragsmanipulatie door het modificeren van DNA is natuurlijk steeds behoorlijk actueel en ik vond het allemaal ontzettend creepy, maar ook heel interessant. Mous schept een sfeer waardoor de rillingen je af en toe over de rug lopen en waardoor je blij bent dat het fictie is, maar waardoor je ook zoveel mogelijk wilt ontdekken. Want zeg nou zelf… zo’n mysterieus, zwaarbewaakt gebouw, daar wil iedereen toch het fijne van weten?

Tijdens het lezen ontdekte ik al snel dat ik met mijn gedachten en ontdekkingen hoofdpersoon Boy steeds nét een stap voor was. Dat kun je voorspelbaarheid van het verhaal noemen, maar ik vind dat in dit geval misplaatst: Boy 7 is een verhaal waar je over blijft nadenken tijdens het lezen, het is een zoektocht naar antwoorden en het is zó meeslepend dat je je ook daadwerkelijk betrokken voelt bij het mysterie. Toegegeven: af en toe is het irritant dat de hoofdpersoon een beetje achter de feiten aan lijkt te hobbelen, maar het zorgt ook voor een mooie verbinding tussen lezer en verhaal.

De personages zitten allemaal erg goed in elkaar: ze hebben meerdere kanten en die worden goed uitgewerkt, waardoor je een heel eerlijk en veelzijdig beeld krijgt van wat er allemaal gebeurt in dat gebouw en rond de organisatie. Wel had ik graag wat meer details willen weten over de leden van de Cooperation, de artsen en de witpakken: hoe doen ze het precies, hoe is het ontstaan, hoe werkt het? Vooral de ouders van Lara zijn erg boeiend, maar hun verhaal wordt nauwelijks verteld. Ook de andere boys hadden van mij wat meer aanwezig mogen zijn.

Gedurende het hele verhaal bleef er iets wat ik niet goed begreep: de keuze voor de Amerikaanse setting. In de verfilming is er gekozen voor een futuristisch Nederland en hoewel ik het futuristische niet helemaal geschikt vind, snap ik niet waarom het zich niet gewoon in Nederland kan afspelen. Waarschijnlijk heeft het te maken met het bereik van de Cooperation en de vordering van de technologie, maar hierdoor lijkt het wel wat verder van de lezer af te staan. Daarnaast is de schrijfstijl soms wat hakkelig: de sprongen tussen heden en verleden zorgen hier en daar voor wat verwarring en je moet goed je hoofd erbij houden om alles te blijven snappen. Neemt niet weg dat het verhaal en de spanningsboog ijzersterk in elkaar zitten.

Toch is er nog wel een klein dingetje: het einde. De verhaallijnen lijken mooi afgewerkt, maar dan volgt er nog een epiloog met een knots van een cliffhanger, en die roept behoorlijk wat vragen op. Het riekt erg naar een open einde omwille van een eventueel vervolg, maar het verhaal was echt sterker geweest als het beter was afgewerkt. Een happy end hoeft niet, maar nu blijven er meer vragen over dan dat er zijn beantwoord en dat is toch wel erg jammer.

Conclusie

Boy 7 is een steengoed boek met een ijzersterk verhaal en veel spanning, maar in het verhaal heeft zit nog wel wat ruimte voor verbetering.

Titel: Boy 7
Auteur: Mirjam Mous
Uitgeverij: Unieboek | Het Spectrum
Aantal bladzijden: 284
Verschenen: augustus 2013
Genre: young adult thriller
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |