Het zindert en knettert in de boekenbusiness: eigenlijk doet het dat altijd wel, maar nu de wereld op zijn kop staat en we ons tot fictie wenden voor net wat meer escapisme dan normaal, lijkt elk bericht over een nieuw boek, een nieuwe verfilming of een ontwikkeling in het land der lezenden nog net even wat interessanter. Eén ding wist ik dan ook heel zeker toen ik besloot om The Book Review in een nieuw jasje te steken: ik wilde ruimte voor mezelf creëren om ook over die boeiende nieuwtjes te kunnen schrijven, zonder jullie meteen à la Book Riot te overstelpen met een overload aan nieuws. De oplossing? Een boekenbuzz-rubriek, speciaal voor, nou ja, boekenbuzz uit de boekenbusiness!

Nu op Amazon Prime: Chemical Hearts

Amazon Prime is één van de jongste en meest belovende streamingdiensten van het moment, en tussen hun aanbod van bingewaardige topseries en filmknallers zit ook wat origineel materiaal. Zoals Chemical Hearts, de verfilming van contemporary YA-boek Our Chemical Hearts van Krystal Sutherland (in het Nederlands in 2016 verschenen als Sterrenstof). In het verhaal ontmoet Henry (Austin Abrams, Euphoria) de gesloten en gebroken Grace (Riverdales Lili Reinhart, ook producer) en ze krijgen al snel gevoelens voor elkaar… maar Graces hartverscheurende geschiedenis van rouw en depressie overschaduwen de ervaring van al het moois van eerste liefde. Ik herinner me niet zo veel meer van het boek, maar ik weet nog wel dat ik het mooi vond: treurig en romantisch tegelijkertijd, en het doel van de film is dan ook om te laten zien dat liefde, ook voor jonge mensen, lang niet altijd suikerspinnen en luchtkastelen is en dat het ook juist heftig, tragisch en ingewikkeld kan zijn – maar dat dat ook weer niet betekent dat het niet óók romantisch kan zijn.

Chemical Hearts is nu te bekijken op Amazon Prime: na een gratis proefperiode betaal je maar Lees ook het interview dat Entertainment Weekly hield met auteur Krystal Sutherland over de verfilming.

Nieuwe kerstnovelle van Marijke Vos: De Matchmaker

Het is biiiiiijna november – oké, het is nog oktober, maar toch! MAAR TOCH! – en dat betekent dat de kerstpret zo langzamerhand mag beginnen. Ik heb al wat ideeën voor kerstverhalen op stapel liggen waar ik bij wijze van Nanowrimo mee aan de slag wil en mijn playlist met favoriete kerstmuziek is al gemaakt – no shame in my game. O, en ik heb ook echt al twintig kerstromans in mijn ebook-bibliotheek staan… die ik natuurlijk lang niet allemaal ga lezen, maar gewoon die hele voorpret is zó leuk! En daar komt nu nog een extra boek bij, want Marijke Vos – die we kennen van Ik kom je halen!, Van Chanel naar flanel en de Weddingplanner-serie – brengt op 27 oktober een splinternieuwe kerstnovelle uit als ebook! De matchmaker gaat over Carol – jawel, geen toeval, want het is een heuse A Christmas Carol-hertelling in feelgoodvorm – die helemaal niets met kerst heeft en ook bar weinig met liefde… wat nogal ironisch is, aangezien ze een bijzonder goedlopend matchmakingbureau heeft. Maar als een nieuwe cliënt haar rond de kerstdagen het hoofd op hol brengt – letterlijk, want opeens ziet ze spoken – zou daar wel eens verandering in kunnen komen.

Ik ben alvast heerlijk benieuwd ♥

De 100 populairste YA-boeken op Goodreads: hoeveel heb jij er gelezen?

Dat het Young Adult-genre nog steeds heerlijk floreert, lijdt geen twijfel: er komen nog steeds zó veel boeken uit en er zijn minstens evenveel rimpelingen in het water te zien als het gaat om trends, subgenres en auteurs. Maar dat sommige YA-boeken ook enorm tijdloos zijn, bewijst Goodreads wel: voor de Young Adult-week een paar maanden geleden maakte het platform een lijst van de honderd populairste YA-titels onder Goodreads-lezers. Op nummer één staat het eerste Potterboek (al zou dat volgend jaar wel eens heel anders kunnen zijn, gezien de enorme controversie rondom Rowlings anti-transcommunity-uitspraken), op twee het eerste deel van The Hunger Games – gevolgd door The Fault in Our Stars, Divergent (deel één) en The Book Thief als hekkensluiter van de top vijf. Scrollen we wat verder omlaag, dan vallen vooral de dystopische- en fantasygenres op: naast de boekenbaby’s van Collins en Roth komen ook The Maze Runner, The Selection, Cinder, The Mortal Instruments, Throne of Glass, A Court, The Fifth Wave, Legend, Red Queen, Shadow & Bone en Vampire Academy voorbij. Wat verder naar beneden winnen de contemporary titels aan terrein: denk aan Jenny Han, Becky Albertalli, Stephanie Perkins, Jandy Nelson en Angie Thomas. Over rimpelingen in het wateroppervlak gesproken: dystopieën zijn dus nog altijd waanzinnig populair, ook als het boeken betreffen die ergens in het vorige decennium voor het eerst zijn verschenen, maar ook de opmars van de ‘’echte wereld-fictie’’ is voorlopig nog niet klaar. Dit past ook goed bij het feit dat juist de contemporary ‘’beweging’’ de laatste jaren belangrijker is geworden op het gebied van diversiteit, representatie en realistische plots… terwijl het ook nog steeds heerlijk is om in een boek te vluchten waarin de echte wereld wel bestaat, maar toch iets minder angstaanjagend echt is.

En dan de hamvraag… hoeveel heb ik er gelezen? 25. Een kwart. Tja… niet bepaald veel, maar als je bedenkt dat ik niet zo gek veel fantasy lees ook wel weer logisch – en toch een aardige score. Overigens staan er genoeg boeken op deze lijst waar ik wel razend benieuwd naar ben, dus wie weet.

Nieuwe boeken Colleen Hoover: Heart Bones en Misschien nu

Colleen Hoover is absoluut één van mijn liefste lievelingsauteurs: ze was één van de eerste New Adult-auteurs die ik ontdekte en door wie ik verliefd werd op het genre, en haar verhalen zijn zo waanzinnig mooi en ongelofelijk knap geschreven. Ik heb nog lang niet alles van haar gelezen, maar ze is zo’n auteur van wie ik zonder ook maar een moment twijfelen alles op mijn TBR zet omdat het eigenlijk gewoon niet mis kán gaan. Zo ook met haar nieuwste boek Heart Bones: tuurlijk, ik moet Onvoorwaardelijk, Sterrenhemel, Sterrenregen, Mijn belofte aan jou en De waarheid nog lezen, maar, ik bedoel, kom op. Een verhaal over een arm meisje en een rijke jongen die voorbestemd zijn voor veel meer dan alleen een zomerliefde? Natuurlijk wil ik dat lezen. Ik heb nog niets gehoord over een vertaling van Heart Bones, maar ook deze wil ik gewoon absoluut lezen. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt dat niet te doen.

Overigens, ook geen haar op mijn hoofd die ook maar een seconde twijfelde toen Zomer & Keuning aankondigde eindelijk – éindelijk! – Misschien nu te zullen gaan vertalen. Stukje geschiedenis: het eerste Hoover-boek dat ik las, was Misschien ooit en mán, dat boek was zo ontiegelijk prachtig: het feit dat de mannelijke hoofdpersoon doof was, blies me omver… zijn relatie met vrouwelijke hoofdpersoon Sydney blies me van mijn sokken… en de muziek in het hele verhaal… oef. Ik ben daar gewoon nog steeds niet van bekomen. Een poos terug begon Hoover op Wattpad een vervolg te schrijven dat niet veel later officieel uitkwam… EN NU IS HET ER EINDELIJK OOK IN HET NEDERLANDS en oooohhhh jongens, ik kan niet wachten. Eerst nog maar eens Misschien ooit herlezen en de novelle Misschien nooit verslinden… en dan deze. Ik ben nu al verliefd.

Emily Henry komt met je volgende ‘’beach read’’: People We Meet On Vacation

Emily Henry’s boek Stranddagboek (Beach Read) was afgelopen zomer razend populair: tal van lezers werden halsoverkop verliefd op het verhaal, en ook ik viel voor het hele idee van twee schrijvers die elkaars boek besluiten te gaan schrijven. Toch is het nog niet zo’n succes geweest: ik begon eraan, kwam tot ongeveer een kwart en legde het toen weg… misschien omdat ik het te zwaarmoedig vond voor wat een feelgoodroman moest zijn, maar waarschijnlijk omdat ik er gewoon even niet voor in de mood was – want nu ik dingen begin te horen over Henry’s nieuwste boek, word ik toch weer nieuwsgierig naar die eerste bestseller. Haar nieuwe roman heet People We Meet On Vacation en belooft net zo interessant te zijn als het eerste boek: twee beste vrienden zijn elkaar uit het oog verloren nadat ze ooit, zonder succes, hun vriendschap op het spel zetten voor een relatie… en nu besluit één van hen dat nog een keer te doen om te kijken of dat wat ze hadden niet nog steeds wat waard is.

Er is iets aan dit soort boeken dat me enorm charmeert: het is geen New Adult, maar toch ook weer een beetje wel. Het is niet helemaal Jojo Moyes, maar toch ook weer wel – het is Jojo Moyes gemixt met een soort Colleen Hoover, met een sausje van die o zo succesvolle Britse feelgoodauteurs. Het is geen chicklit, maar meer feelgood met een twist, met een diepere laag die toch het suikerspingevoel niet helemaal wegneemt. Het heeft iets interessants dat de komende jaren best verder zou kunnen groeien… en ik ben er in ieder geval weer helemaal van overtuigd dat ik Stranddagboek echt nog een keer een kans moet geven.

Het boek verschijnt in mei volgend jaar – lees hier alvast een fragment uit de proloog.

Nu op HBO MAX: Unpregnant

Eén van de beste boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen is zonder twijfel Onverwacht van Jenni Hendriks en Ted Caplan: een perfecte zwarte tienerkomedie over twee meiden die op roadtrip gaan zodat één van hen een abortus kan laten plegen. Het boek is behoorlijk controversieel, maar ook zó onwijs belangrijk, zeker omdat abortus een onderwerp is dat nog veel te weinig besproken wordt in jongerenliteratuur. En nu kan dit krachtige verhaal een nog groter publiek bereiken, want streamingdienst HBOMAX heeft het boek verfilmd – met Five Feet Apart-actrice Haley Lu Richardson en Euphoria-alumnus Barbie Ferreira in de hoofdrollen.

Zoals beide sterren aangeven in een interview met Entertainment Weekly, moet de film het pro choice-gesprek op gang brengen, zeker in een tijd dat in Amerika abortus(klinieken) in zwaar weer verkeren. Het boek was zowel hilarisch als ijzersterk en aan de trailer te zien geldt dat ook voor de film – aangezien het uiteindelijk over veel meer gaat dan alleen een abortus, terwijl het daar wel allemaal mee te maken heeft. De film heeft aal flink wat stof doen opwaaien – je hoeft maar naar de reacties op YouTube te kijken om dat te zien – maar ik denk dat dat, alles in ogenschouw genomen, alleen maar goed is. Ik ben onwijs benieuwd… nu maar hopen dat HBO MAX óf snel naar Nederland komt, óf dat een ander estreamingdienst de film aankoopt voor het Nederlandse publiek.

Nieuw boek Jennifer Niven: Breathless

Jennifer Niven kennen we natuurlijk vooral als de auteur van All the Bright Places (in het Nederlands Waar het licht is) maar ook Holding Up the Universe (Op mijn schouders) is een prachtige YA-contemporary. En nu komt haar derde jongvolwassenenboek eraan: Breatthless. Uitgeverij Moon heeft al laten weten het te zullen gaan vertalen en ik ben alvast ontzettend benieuwd: het gaat over een aspirant-schrijfster (dan ben ik al om) die haar leven aan diggelen ziet vallen als haar vader, vlak voor haar diploma-uitreiking, aankondigt het gezin te verlaten. Samen met haar moeder verhuist ze naar niemandsland, waar ze een ruige, maar o zo knappe jongen tegenkomt die op meer dan één manier aantrekkingskracht op haar uitoefent. Klinkt nog niet heel erg veelzeggend? Klopt… maar kom op, het is Jennifer Niven. En aan de Goodreads-reviews te lezen, zou dit wel eens de nieuwe All the Bright Places kunnen zijn… dus ik ga ‘m sowieso wel lezen.  

Stephenie Meyer verklapt: meer Twilight-boeken onderweg

Oké, dat Stephenie Meyer afgelopen zomer na jaren van de boot afhouden éindelijk Midnight Sun heeft uitgebracht, is geen geheim meer – en we hoeven er evenmin naar te gissen waarom ze dat heeft gedaan. Ik zal niet pretenderen het precies te weten, maar ik vermóed dat het succes van de The Hunger Games-prequel er véél mee te maken heeft… en ook de timing was gunstig, want met de wereld in de huidige staat kunnen we allemaal wel een terugkeer naar de magische wereld van simpeler tijden gebruiken, toch? Maar wat het ook was, Midnight Sun staat bovenaan de bestsellerlijsten (het fandom is nog springlevend, wat ook niet gek is, aangezien de serie het YA-landschap voor een groot deel heeft gevormd) en blijkbaar wil Meyer daar als het even kan nog wat langer op teren. Zo wist Hypablete vertellen dat ze nog minstens twéé extra boeken in de serie wil schrijven… en dat terwijl ze eerder zei niets meer met de wereld van Forks en omstreken te maken te willen hebben. Tja, wat een nieuwe geldinjectie al niet kan doen…

Oké, genoeg cynisme, want NOG MEER TWILIGHT-BOEKEN. Toegegeven: ik heb alle vier de boeken één keer gelezen, en Morgenrood las ik op vakantie in New York, zo’n tien jaar geleden. Ik weet dus niet of ik mezelf echt een grote fan moet noemen, maar ik heb wel een hoop mooie herinneringen aan de boeken en de films en ik werd er compleet door meegesleept – dus Midnight Sun ligt hier ook al een tijdje te pronken. Hoewel Meyer nog in het midden laat waar de nieuwe boeken over zullen gaan, heb ik daar wel zo mijn fantasieën over: hoe cool zou een soort anthologie zijn, een verzameling achtergrondverhalen over de vorige levens van de Cullens? Ik denk dat de verhalen van Carlisle, Esme, Rosalie, Emmett, Jasper, Alice en Edward stuk voor stuk interessant zouden zijn, maar niet groot genoeg voor een compleet boek… maar zo’n collectie, The Cullen Chronicles of zo, zou ik episch vinden. En dan dat andere boek… dat zou wat mij betreft over de Volturi moeten gaan, of misschien o ver Victoria… of gewoon lekker een vervolg op Morgenrood, want willen we stiekem niet allemaal weten hoe het nu met Bella en Edward en Jacob en Renesmee gaat?  Nu mezelf maar eens uitdagen om vóór die tijd de hele serie opnieuw te lezen…

Red, White… & a Royal Stop: nieuw boek Casey McQuiston

Casey McQuiston is de afgelopen tijd compléét ontploft dankzij haar New Adult-debuutroman Red, White & Royal Blue (Rood, wit & koningsblauw), over de queer romance tussen de kroonprins van Engeland en de zoon van de Amerikaanse president. Het boek staat hóóg op mijn te lezen-lijstje, maar ja, er staan zó veel boeken hóóg op mijn te lezen-lijstje (zoveel, jongens, help) dat ik oprecht geen idee heb wanneer ik eraan toe ga komen. En inmiddels heeft McQuiston haar tweede boek aangekondigd: opnieuw een new adult queer romance, mar dit keer met twee meisjes in de hoofdrol. Entertainment Weekly (ik hou van die site) onthulde als eerste het omslag én sprak met McQuiston over het verhaal – en ik kan je vertellen dat mijn mond openviel van plezier, want wat blijkt… One Last Stop is een tijdreis-romcom (ja, die bestaan, oké). EW linkt het aan Kate & Leopold: August en Jane ontmoeten elkaar in de metro, maar Jane komt uit de jaren zeventig en moet op de één of andere manier weer terug zien te komen – en August moet haar daarbij helpen.

Volgens McQuiston speelt ook in dit boek de verbeeldingskracht een rol die je terugzag in Red, White & Royal Blue, maar gaat het ook – juist – over het ontnuchterende van je twintiger jaren, wanneer je leven helemaal niet zo is geworden als eigenlijk had gemoeten. Maar verder is het ook een verhaal over verliefd worden op een stad én op iemand bij wie je je misschien wel meer thuis voelt dan je ooit had gedacht. Verschijnt voorjaar 2021.

He bik al gezegd dat ik alvast om ben?

Verfilming All the Bright Places: echt zo slecht nog niet

Als er één verfilming is die het dit jaar zwaar te verduren heeft gehad, dan is het deze wel. Al jaren terug werd bekend dat Elle Fanning was gecast voor de film gebaseerd op het boek van Jennifer Niven (is ze weer) en telkens weer vroegen fans zich af of de film überhaupt nog gemaakt ging worden… en toen Justice Smith (Every Day) werd gecast als Finch, waren veel lezers daar helemaal niet blij mee. Ik hoorde op internet van alles rondvliegen over dat ik de film beter niet kon kijken als het boek een plekje in mijn hart had… maar eigenwijs als ik ben – en wetende dat mijn lat voor films vaak vrij laag ligt, al heb ik geen idee waarom – besloot ik de film toch te gaan kijken, misschien ook omdat ik me niet zo’n zorgen maakte aangezien het al vrij lang geleden is dat ik het boek heb gelezen (het was één van de eerste recensies die ik hier plaatste, en dat is maar liefst vijf jaar geleden.

Als je heel kritisch bent op verfilmingen en graag wilt dat ze trouw blijven aan het boek – wat ik helemaal snap, heb ik met bepaalde boeken ook – dan is dit misschien niet de beste film om te kijken. Maar… ik vond het een mooie film. Een echt goeie film, zelfs.  Ik denk dat de twee acteurs het echt heel mooi doen en dat de kleine en wat grotere veranderingen ook oprecht goed werken voor de kant die ze met het boek zijn op gegaan. Ja, de plot had hier en daar wel wat beter gekund en ik denk dat er nog iets meer focus op Finch had mogen zijn. Maar tegelijkertijd is het knap gedaan omdat je juist door de compositie en cinematografie zo meegaat in het verhaal van Violet dat je hem uit het oog verliest… en echt, dat zorgde er in het laatste halfuur voor dat ik harder moest huilen dan ik in lange tijd heb gedaan bij een film. De kern van het boek is prachtig gevangen op een hele tedere, lichte, gevoelige en krachtige manier. Ik vond ‘m mooi. Te zien op Netflix.

Nieuw podium voor vertalers: volg @deboekvertalers op Instagram!

Dat vertalers geweldig werk doen, hoeven we niet te bespreken… toch? Dankzij hen kunnen we – veel van – de boeken die we graag willen lezen in onze eigen taal lezen, wat gewoon ontzettend fijn is als je Engels niet zo heel goed is of als je gewoon liever in het Nederlands leest (comfortzone en ontspanning en zo). Bovendien: er zijn nog veel meer talen dan alleen Engels, en ook de boeken uit het Franse, Italiaanse, Spaanse, Scandinavische, Chinese, Duitse of wat voor taalgebied dan ook kunnen – vaak juist op een heel bijzondere manier – prachtig zijn… maar knappe kop die het lukt om een roman in een vreemde taal te lezen, te begrijpen én ervan te kunnen genieten. Die vertalers zijn dus gewoon fantastisch en verdienen absoluut meer credit én meer aandacht, wat ook precies de reden is dat ik altijd de vertaler vermeld in recensies. En nu heeft een groep mensen uit het Nederlandse vertaalvak het heft in eigen hand genomen om hun werk wat zichtbaarder te maken… met een blog en Instagrampagina. Van vertalingen naar het Nederlands tot vertalingen úit het Nederlands: de vertalers delen waar ze mee bezig zijn, inclusief leuke anekdotes en achter de schermen-feitjes die enorm leuk zijn om te ontdekken. Het initiatief is ontsproten aan een mailinglist van vertalers onderling die al bijna twintig jaar bestaat en die functioneert als een soort vertalersgilde waarin de deelnemers met elkaar uitwisselen en delen waar ze mee bezig zijn… en nu mag het publiek daar ook een beetje van meegenieten. Hoe leuk is dat?

Tahereh Mafi onthult tweede YA-contemporary: An Emotion of Great Delight

Een paar jaar geleden kwam Tahereh Mafi, auteur van de geliefde Touching Juliette-serie, voor het eerst met een contemporary YA: A Very Large Expanse of Sea oftewel Een bijna eindeloze afstand. Ik was niet bijzonder enthousiast over dat boek: het was te veel kuskus-verliefdheid en te weinig diepgang over het lot van een moslimameisje in post-9/11-Amerika. Maar Mafi is, na de publicatie van wat nu toch écht het einde van Juliette moet zijn, toch weer terug met een nieuwe contemporary.  En eerlijk is eerlijk: het lijkt erop dat ik dit boek wel eens mooier zou kunnen gaan vinden. Ook nu weer speelt een moslimmeisje de hoofdrol, maar deze keer speelt het zich slechts twee jaar na 9/11 af, wat het verhaal al een heel stuk meer beladen zou moeten maken: ik kan me gewoon niet eens voorstellen hoe het destijds voor mensen zoals Shadi – de hoofdpersoon van dit verhaal – moet zijn geweest toen het land waar je je dacht – hoopte – thuis te kunnen voelen de oorlog verklaarde aan de cultuur die zo onlosmakelijk met je verbonden is… en dat is precies waar An Emotion of Great Delight over gaat. Op Entertainment Weekly is een fragment van het eerste hoofdstuk te lezen en ik moet zeggen dat mijn verwachtingen nu toch wel aardig hoog zijn. hopelijk weet Blossom Books de vertaalrechten weer binnen te slepen.

Zien: voorproefje van Netflix-serie Bridgerton

Weten jullie nog die Jane Austen/Gossip Girl-achtige boekenreeks van Julia Quinn die vorig jaar letterlijk OVERAL was? De reeks gaat over de aristocratische familie Bridgerton met acht kinderen die in het Regency-tijdperk stuk voor stuk een geschikte huwelijkspartner proberen te vinden die hun hart ook nog eens een beetje sneller laat kloppen (waar heb ik dat eerder gehoord). Het leuke is dat de reeks van acht boeken eigenlijk al stokoud is: het laatste boek verscheen in 2006, dus zo’n veertien jaar geleden… en pas nu worden de boeken opgepakt door een Nederlandse uitgever én opgepikt door televisieproducenten. Dat er een serie zou komen, was al langer bekend… maar inmiddels is die serie ook daadwerkelijk héél dichtbij. Shonda Rhimes – het meesterbrein achter topseries Grey’s Anatomy, Station 19, Scandal en How to Get Away With Murder – sloot in 2017 al een grote deal met Netflix, en Bridgerton is de eerste serie die nu uit deze nieuwe samenwerking komt. En dat is al snel, want op eerste Kerstdag komt het eerste seizoen van acht afleveringen – grotendeels gebaseerd op het eerste boek – online! Oké, heel eerlijk… ik heb de boeken (nog) niet gelezen, maar hier word ik toch best enthousiast van – want van een serie zoals deze eruit ziet kan ik absoluut smullen. De cast komt me vrij onbekend voor, maar er is één heel tof iets aan het ensemble dat in de elleboogschoenen en jacquets kruipt… niemand minder dan JULIE FREAKING ANDREWS wordt de Kristen Bell oftewel de Gossip Girl van deze serie! Er is namelijk een mysterieus personage, Lady Whistledown, en zij verslaat alle ins en outs van het ‘’social season’’ in haar Society Papers… over smullen gesproken, mensen! Ik ga denk ik toch die boeken nog maar eens proberen…

Alle info vind je op de Shondaland-website, bij Entertainment Weekly en op het Instagramaccount van de serie.

Om het af t e leren: nieuwe TBR-toevoegingen

Ik geloof niet dat ik ooit genoeg krijg van dat heerlijke gevoel wanneer je een boek tegenkomt waarbij dat ‘’dit boek wil ik HOE DAN OOK lezen’’-gevoel gewoon onmiskenbaar is. Of ik die boeken dan ook daadwerkelijk lees, laten we even in het midden… maar er zijn weinig dingen fijner dan voorpret en je even vergenoegd koesteren in hoge verwachtingen. De afgelopen tijd ben ik ook aardig wat titels tegengekomen die zonder aarzelen in mijn Goodreads-database zijn beland… boeken die ik in ieder geval van plan ben te gaan lezen en waar ik me enorm op verheug.

Zo is er Al die tijd, het nieuwe boek van Rachael Lippincott en Mikki Daughty, die eerder samenwerkten aan de romanversie van het filmscenario van Five Feet Apart. Dit boek heeft wederom een prachtig omslag  – echt, serieus, die ontwerper verdient een héle prestigieuze prijs en ik kan mijn ogen er nauwelijks van af rukken – en ook dit betreft een ‘’van scenario naar roman’’, iets wat blijkbaar een soort nieuw ontdekt subgenre is. Het gaat over Kyle, wiens hart op de avond van zijn afstudeerfeestje gebroken wordt als zijn grote liefde Kimberly het eerst uitmaakt en ze vervolgens samen een auto-ongeluk krijgen, waarbij zij overlijdt. Maar dan ontmoet hij Marley, die zo haar eigen demonen heeft, en het is maar de vraag of ze elkaar zullen kunnen helpen. Goed, klinkt iets minder indrukwekkend dan het omslag doet vermoeden, maar toch interessant genoeg – en Vijf stappen van jou gaf ik maar liefst vijf sterren, dus… voordeel van de twijfel?

Daarnaast ben ik enorm benieuwd naar de nieuwste klassieker van Blossom Books: Dickens’ Kerstverhaal! Dat is natuurlijk A Christmas Carol, en hoewel ik die volgens mij wel eens in het Engels voor school heb gelezen, lijkt het me heel tof om ‘m nu in het Nederlands een keer écht te kunnen lezen en begrijpen. En zei er iemand ‘’from fake to real lovers trope’’ in een queer-romcom-jasje? Dat is namelijk Elle & Darcy van Alexandria Bellefleur (wat een naam), waarin twee vrouwen die niet méér van elkaar zouden kunnen verschillen doen alsof ze een setje zijn om van gekoppel en eenzaamheid af te zijn… maar dat loopt natuurlijk even anders. Klinkt heerlijk, toch?

Maar we zijn nog niet klaar! Wat feelgood betreft kan ik voorlopig mijn hart ophalen. Er is namelijk ook een nieuwe Moyes, en hoewel ik nog zoveel van haar boeken wil lezen – De sterrengever, Dicht bij jou, Zee van verlangen, Nachtmuziek, Suzanna’s wereld en Verboden vruchten staan allemaal nog op mijn lijstje –  ben ik wel enorm benieuwd naar Drie vrouwen. Dat heeft voor een deel te maken met het feit dat dit eigenlijk haar debuut is, oorspronkelijk verschenen als Sheltering Rain. Het gaat over drie generaties vrouwen: oma Joy, moeder Kate en dochter Sabine zijn meer van elkaar vervreemd dan mogelijk lijkt, en elke poging tot toenadering lijkt gedoemd te falen… of toch? Toegegeven: er zijn Moyes-boeken die me interessanter lijken dan deze, maar ik wil ‘m absoluut een kans geven.

Dan hebben we nog de nieuwe Beth O’Leary: haar roman Veel liefs vond ik zó ontzettend leuk dat ik haar tweede boek, The Switch, nu vertaald als Tot snel, onmiddellijk op mijn lijstje had gezet. Deze gaat over een jonge én een oudere vrouw die van leven ruilen – en op dat punt was ik al verkocht. En alsof dat nog niet genoeg is, komt volgend jaar O’Leary’s derde boek The Road Trip uit: die gaat over twee zussen die noodgedwongen op road trip gaan met de ex van één van hen… o jee. Jammie. Trouwens, als we dan toch bezig zijn: Becky Albertalli komt volgend jaar met maar liefst twéé nieuwe boeken. Eén daarvan is Kate In Waiting, over een jongen en een meisje die beste vrienden zijn en vervolgens allebei op dezelfde nieuwe jongen verliefd worden – JAMMIE! En het andere boek? Hou je vast… dat is Here’s to Us, het vervolg op Wat als dit het is – het boek dat ze samen met Adam Silvera schreef! AAAHHHHHH! Vrees niet, lieve mensen, er komt een heel leger van auteurs aan om te garanderen dat 2021 beter wordt dan 2020.

O, en dan heb ik het nog niet gehad over het boek waar ik misschien wel het meest van al nieuwsgierig naar ben… want dit boek lijkt echt gewoon helemaal het einde te worden. Alleen dat omslag al… ik bedoel Unsinkable, de nieuwe roman van auteur (en ontwerper) van eigen bodem Lotte van den Noort. Het boek verschijnt op 14 aapril bij uitgeverij Hamley… en die datum is geen toeval, want dit is een heuse Titanic-roman. Op de verschijningsdatum is het exact 108 jaar geleden dat de Titanic zonk… maar als we de synopsis mogen geloven, is Unsinkable geen hertelling van het verhaal dat we zo goed kennen dankzij Kate Winselt en Leonardo DiCaprio. Nee, deze versie is gebaseerd op een complottheorie over dat de Titanic altijd al moest zinken… ik weet niet precies om welke theorie het gaat, maar het laatste punt op dit lijstje klinkt érg aannemelijk – en zeker als interessante stof voor een roman. Afijn, Unsinkable gaat over Katharina, die ooit een leven van weelde en status leefde… totdat haar vader het gezin ruïneerde. Samen met haar verloofde Benedict gaat ze aan boord van de Titanic om daar als kamermeisje te gaan werken… tot groot ongenoegen van haar broer Colin, die vanaf het begin betrokken is geweest bij de bouw van het schip en zijn zusje helemaal niet zo dicht in de buurt wil hebben. En dan komt Katharina er langzaam maar zeker achter waarom…  ik ben hier zó ontzettend benieuwd naar!

Van welk nieuwtje worden jullie enthousiast?

You may also like...

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]