Vivian 
Ik heb Pride & Prejudice van Jane Austen een paar jaar geleden gelezen en ik vond het helemaal niks. Teleurstellend, want ik had juist verwacht het een heerlijk boek te vinden. Maar ik kwam er algauw achter dat het een karikatuur is van de high society en dat haar andere romans, zoals Sense & Sensibility, veel en veel leuker zijn. Toch was ik wel weg van de wereld van Elizabeth Bennet, de wereld waarin alles draait om bals en knappe jongemannen en geschikte huwelijken en goede relaties met buren. Om die reden was ik dolenthousiast toen ik hoorde van de historische roman Landgoed Longbourn van Jo Baker die zou gaan verschijnen, en wist ik meteen dat ik deze heel graag wilde lezen. Het zou namelijk een soort Downton Abbey in boekvorm zijn, met in de hoofdrol de bedienden op Longbourn – het landgoed van de familie Bennet uit Pride & Prejudice. En als grote Downton-fan klonk dat als muziek in mijn oren.
Bijna iedereen kent het verhaal van Pride & Prejudice (Trots & Vooroordeel) wel, over de rijke familie Bennet op het Engelse platteland voor wie alles draait om de huwelijken van de vijf dochters. Over de twee oudsten Jane en Elizabeth, die verliefd worden op de heren Bingley en Darcy, en over de jongere meisjes die vooral de soldaten erg interessant vinden. Landgoed Longbourn vertelt dat verhaal in zekere zin opnieuw, maar dan helemaal vanuit het perspectief van de bedienden op Longbourn, het huis waar de familie Bennet woont. Het gaat over huishoudster Hill en de twee dienstmeisjes Sarah en Polly, die door haar zijn geadopteerd omdat ze geen thuis hadden. Sarah is haar tienerjaren bijna ontgroeid en heeft nog nooit iets anders gezien dan de bediendenkeuken en de luxe vertrekken van de familie, waar ze moet poetsen, wassen en gehoorzamen. Maar ze droomt ervan meer van de wereld te zien, een eigen leven te leiden. Wanneer er een nieuwe bediende op Longbourn komt, een mysterieuze man die James Smith heet en die niets over zichzelf wenst prijs te geven, voelt Sarah zich tot hem aangetrokken, vooral omdat hij de frisse wind is die nog nooit op Longbourn heeft gewaaid. Maar er zijn andere verleidingen, andere intriges die haar aandacht vragen en er zijn steeds meer druppels die haar emmer langzaam doen overlopen…
De eerste helft van het boek was een beetje twijfelachtig, dat zal ik maar meteen zeggen. Ik ben volgens mij twee keer opnieuw begonnen omdat ik eerst nog iets anders wilde lezen: het sleepte me dus niet vanaf de eerste bladzijde meteen mee. Maar eenmaal op de helft veranderde dat: laat, zou je zeggen, maar dat vond ik niet zo erg want toen werd het echt leuk en begreep ik ook veel meer van de eerste helft. Ik vind het enorm leuk dat dit boek zo’n frisse blik is op het welbekende Mr. Darcy en Elizabeth-verhaal: er zijn al veel parodieën geschreven op Pride & Prejudice en ik heb er nooit eentje gelezen, maar deze vond ik wel erg leuk. De vergelijking met Downton Abbey is snel gemaakt: het heeft echt de sfeer van de tv-serie, maar dan met een minder grote rol voor de mensen in het huis. Ik vond het wel jammer dat in de eerste helft de personages wat povertjes waren uitgewerkt: pas tegen het einde kwam ik bepaalde dingen over bepaalde personages te weten die ik absoluut niet had zien aankomen en waar ik echt wel meer over had willen weten. Maar de hoofdpersonen zijn juist wel heel levendig en interessant, en bovendien vond ik het heel leuk dat je ook dingen over de Bennets te weten komt die in Pride & Prejudice niet gezegd worden, waardoor het verhaal ook wat meer diepte krijgt.
Over het verhaal gesproken: ik vind het onwijs origineel, zoals gezegd, maar er had wat meer richting in mogen zitten. De reden dat ik er pas halverwege in kwam, was dat ik in de eerste helft niet kon overzien waar het naartoe zou leiden, waar het nou eigenlijk om ging – en dat vind ik best vervelend bij een boek. De wisseling van perspectieven bracht wel meer sfeer in het verhaal en maakte de personages ook levendiger, en ik moet toegeven dat de plottwist heel verrassend en ook behoorlijk gedurfd was, daar heb ik onwijs van genoten. Het boek is vlot geschreven, verdeeld in drie delen en bij elk hoofdstuk staat een citaat uit Pride & Prejudice om de inhoud van het hoofdstuk te illustreren, wat ook erg leuk is. De sfeer van het Engelse platteland komt goed naar voren, hoewel het af en toe wel wat langdradig wordt. Maar een groot pluspunt is dat het leest als een trein als je er eenmaal in zit: het is net alsof je alles voor je ziet en dat is heel fijn. Ik vond het wel jammer dat het einde een beetje afgeraffeld leek en dat dat wel een beetje erg zoetsappig overkwam. Bovendien had ik graag meer willen weten over bepaalde personages, want sommigen kwamen gewoon niet uit de verf.
Al met al: een heel vermakelijk boek, leest lekker weg en heel sfeervol! Maar op het gebied van personages en verhaalstructuur had het wel wat beter kunnen zijn.
Titel: Landgoed Longbourn (Longbourn)
Auteur: Jo Baker
Genre: historische roman
Uitgeverij: Cargo / De Bezige Bij
Jaar: 2014
Aantal pagina’s: 432
Beschikbaar als: paperback en ebook
Kopen: Hier!