Vivian Eén man, één vrouw, één datum, ieder jaar. Dat is de beschrijving die op het adembenemend mooie omslag staat van 9 november, het nieuwst vertaalde boek van Colleen Hoover en voor mij het boek waar ik deze zomer het meest naar uitgekeken heb. Het leek me al zo lang zo intens prachtig en bijzonder, echt een boek met lievelingspotentie. Toen uitgeverij Zomer & Keuning me vroeg om mee te doen met de negendaagse bijzondere blogtour, hoefde ik dan ook niet lang na te denken, want wat is er mooier dan een boek de aandacht geven die het verdient op de manier die het verdient? En dus presenteer ik vandaag, negen dagen na de verschijning van dit prachtige boek, mijn brief aan hoofdpersoon Fallon en haar bijzondere relatie met deze datum.
Lieve Fallon…
Wat is het eigenlijk gek hè, hoe het leven kan lopen. Hoe je opeens door een samenloop van omstandigheden iemand ontmoet die je anders nooit zou hebben ontmoet. Hoe je door een speling van het lot plotseling iets ontdekt wat de rest van je leven verandert. Hoe je van het ene op het andere moment zélf heel anders kunt zijn. Hoe het lot ons soms precies een duwtje in de juiste richting geeft, ervoor zorgt dat de juiste dingen op het juiste moment gebeuren. Hoe het leven ons soms verrast, bij de keel grijpt, nieuwe dingen laat zien, ons hart doet breken. Plotwendingen van het leven, zou je het kunnen noemen. Soms komen we in zo’n stroomversnelling terecht, soms herkennen we onszelf niet eens meer en soms worden we juist geconfronteerd met de waarheid. En je kunt nooit precies je vinger erop leggen waarom het gebeurt. Het gebeurt gewoon.
Ik heb ontzettend veel bewondering voor jou, maar ik kon mezelf ook enorm goed in jou herkennen. In je liefde voor boeken en boekwaardige momenten, in je scherpe humor en krachtige intuïtie, in je koppigheid en vastbeslotenheid. Ik vond het prachtig om te lezen hoe je jezelf toestond, echt toestond, om je te verliezen in verliefdheid en daarna liefde. Ik vond het geweldig toen je vooral trouw aan jezelf wilde blijven en met een open blik naar de toekomst wilde blijven kijken. Ik vond het zo goed van je hoe je echt wilde groeien en volwassen wilde worden en het leven in wilde springen, hoe je je leven wilde opbouwen voordat je het om een ander zou laten draaien.
Ik vond het zo sterk van je hoe je steeds opnieuw die keuze maakte, ook al brak het je hart. Ook al brak je daarmee je eigen hart zonder te weten of je het ooit weer zou kunnen lijmen. Ik krijg bijna weer tranen in mijn ogen als ik denk aan elke keer dat je je eigen hart brak, dat het leven je hart brak, dat je niet wist hoe je het weer moest lijmen. Elke keer dat je zijn hart brak, ook al wilde je niets liever dan het weer lijmen. Maar je bleef zo sterk. Je wérd zo sterk. Dat vind ik zo mooi van je.
Terwijl ik je verhaal las, wenste ik je oprecht alle goeds. Ik juichte voor je als je voor jezelf op durfde te komen, ik juichte voor je toen je ontdekte waar je hart lag, ik juichte voor je als het je lukte om je open te stellen voor Ben en voor de liefde. Ik huilde met je mee als je het moeilijk had en ik steunde je, ik begreep je. Ik bewonderde je vergevingsgezindheid, je doorzettingsvermogen, je kracht. Ik hoopte steeds dat het je zou lukken om je demonen te overwinnen en de groei door te maken die je zo graag door wilde maken.
Maar het was vooral het scala aan plotwendingen in jouw leven en je bijzondere relatie met de datum 9 november die me omver blies. Ik vond het zo bijzonder, bijna magisch om te ontdekken hoe sterk je band met Ben was, ik vond het prachtig hoe de datum steeds meer lading en betekenis kreeg, zowel licht als duister. Je verhaal deed me beseffen dat het leven soms magisch kan zijn: mensen komen in je leven, betoveren je, stelen je hart, veranderen je en laten je zien hoe je moet stralen zodat je daarna jezelf kunt laten stralen. Soms kan het leven ontzettend wreed zijn. Soms rukt het ons weg van de mensen om wie we geven, of laat het ons dingen zien waar we onze ogen misschien liever voor gesloten hadden willen houden. Maar soms is het leven ook prachtig en hoopvol en inspirerend.
Plotwendingen zijn gekke dingen, nietwaar? Je vindt ze niet alleen in boeken, maar ook in het echte leven. Van sommige plotwendingen zul je je altijd blijven afvragen waar ze goed voor waren, maar voor andere ben je met heel je hart denkbaar. Er zijn plotwendingen die bizar rare kronkels maken, spelingen van het lot die je bijna doen vermoeden dat er iemand van bovenaf meekijkt. Maar juist dat zijn de wendingen die je sterker maken. Dat zijn juist de wendingen die ervoor zorgen dat jij op het juiste moment, om de juiste reden, op de juiste plek bent. Misschien hebben we allemaal een groter plaatje en zijn het de plotwendingen die verraden hoe het eruitziet. Ik ben in ieder geval blij dat jij jouw plaatje in elkaar hebt weten te puzzelen. Jouw ongelofelijke, romantische, magische, betekenisvolle, oneindige plaatje. Je verhaal staat in mijn hart gegrift.
Ik hoop dat je nog heel veel mooie negen novembers mag meemaken.
Veel liefs,
Vivian
Benieuwd naar de rest van de blogtour? Bekijk bijvoorbeeld 9 mooie quotes uit het boek bij Biebmiepje, een kijkje in de 9 novembers bij Reading Traveller en een fancasting voor de film bij Leesmee. Oh, en binnenkort vind je hier ook nog een recensie van dit prachtige boek!