Bloggen met een blogschema of bloggen wanneer je wilt?

In de begindagen van het bloggen pakte ik het allemaal nog niet zo serieus aan: ik vond het vooral leuk en was bezig met uitzoeken wat voor mij werkte. Ik zat op school, had het daar behoorlijk druk mee en mijn gezondheid ging ook niet zo lekker, dus het bloggen was gewoon leuk, een fijne uitlaatklep, een hobby. Over zaken als blogtips en blogschema’s maakte ik me niet zo druk: ik schreef en publiceerde gewoon wanneer ik daar zin in had. Toen ik overschakelde naar Vivians Vocabulaire om een nieuwe start te maken en het bloggen échter en béter te gaan aanpakken, wilde ik wél echt consequent gaan posten. Als in: elke dag. Dat bleek niet zo goed te werken, zeker niet toen ik het lumineuze idee kreeg om meerdere blogs te gaan onderhouden, dus nog niet zo lang geleden ging ik terug naar vijf blogs per week. En dat werkt goed. Maar het heeft een groot nadeel. Want ik wil ook echt niet meer van dat vaste ritme af.

Verantwoording aan jezelf

Momenteel heb ik het even héél druk met school, stage, een hele hoop afspraken, minder energie en projecten waar ik graag aan wil werken, maar waardoor het bloggen er soms even bij inschiet. Geen probleem, dacht ik, dan blog ik gewoon even wat minder. Een blog is tenslotte iets leuks en dat moet ook zo blijven: ik bepaal zelf de regels en ik hoef me bij niemand te verantwoorden. Dacht ik heel vrolijk. Tot ik erachter kwam dat ik wel aan iemand verantwoording moest afleggen voor mijn blog: aan mezelf. Het bloggen met een blogschema zit er zo in gebeiteld en gaat zo goed en werkt zo productief voor volgers en reacties en bloggroei dat ik eigenlijk niet meer terug wil naar het bloggen wanneer ik wil en zin en tijd heb. Want dat betekent instabiliteit. En minder volgers. Minder reacties. PANIEK. Jazeker, ik heb een schare vaste volgers die toch wel terug zullen blijven komen. Maar… maar toch. PANIEK.

Nonchalant bloggen

Er zijn bloggers die het prima kunnen, dat ‘’nonchalant bloggen’’ zoals ik het noem. Bloggers die gewoon schrijven wanneer ze zich daar goed bij voelen en wanneer hun hoofd ernaar staat. Bloggers die misschien wel een schema hebben, maar daar ook vanaf durven te wijken onder het mom van whatever – of beter nog, die wel een schema hebben maar daar niets over zeggen tegen hun bezoekers zodat die niet merken wanneer het heel actief of juist heel inactief is op hun blog. Bloggers zoals Dagmar, Maaike, Hester en Aline. Bloggers die supersterke stukjes afleveren die enorm heartfelt en oprecht zijn en die ook echt een leuke inhoud en toffe boodschap hebben, stukjes die je echt graag leest en die je doen verzuchten ‘’ah yes, weer wat content van haar.’’ En ik weet dat ik zo’n blogger ook kan zijn, want ik vind het heerlijk om echt te schrijven over wat me bezighoudt in plaats van een idee te kiezen dat ik op stapel heb staan. Maar die eeuwige innerlijke criticus die zegt dat het geknutseld en gekunsteld is als ik onregelmatig post, dat het geforceerd overkomt in plaats van krachtig… die kan ik maar niet het zwijgen opleggen. Komt vast doordat ik, zoals ik net zei, inmiddels meer gewend ben aan het bloggen met een blogschema.

Voor- en nadelen

Het kan natuurlijk allebei heel fijn werken. Een blogschema – in de zin van: op deze dagen komt er dit online – kan je echt structuur bieden en ervoor zorgen dat je heel stabiel blijft bloggen en dat je er echt van kunt genieten. Dat vind ik heel lekker, omdat mijn blog echt iets is wat bij mij en mijn dagelijks leven hoort en waar ik gewoon echt mee bezig wil zijn op vaste basis. Het nadeel is, duidelijk, dat het een hoop druk op je kan leggen waardoor je inspiratie geforceerd wordt. Bloggen wanneer je zin en tijd hebt is fijn omdat het dan heel vrijblijvend is en je echt kunt schrijven over wat je maar kwijt wilt, maar het zorgt voor instabiliteit en minder bezoekers en reacties en dat is minder fijn.

Authenticiteit

Ik denk dat je er net het type blogger voor moet zijn, voor dat nonchalant bloggen. Wat voor type dat is zou ik niet durven zeggen, maar sommige bloggers zoals Deisy en Linda zijn echt heel goed in het heel gestructureerd schrijven van knallend productieve posts en anderen, zoals Saskia bijvoorbeeld, schommelen op een heel mooie, echt authentieke manier tussen het productieve en het nonchalante. En dat bewonder ik, want dat is precies wat ik ook wil doen. Ik vind het sowieso onwijs belangrijk dat mijn blog authentiek en integer is, en daarom probeer ik mezelf ook nooit vast te pinnen op onderwerpen: ik had bepaalde categorieën vastliggen voor bepaalde dagen, maar die waren zo breed – onderwijs, lifestyle, persoonlijk, bloggen – dat ik er gewoon alle kanten mee op kon. Maar juist dan voelt het raar als het niet lukt om je aan dat schema te houden.

Gulden middenweg

Het is volgens mij een heel raar en onsamenhangend verhaal geworden, maar ik denk dat ik door het schrijven van dit alles een gulden middenweg heb gevonden. Helemaal nonchalant bloggen is – niet meer – voor mij weggelegd, daar voel ik me gewoon niet meer zo prettig bij. Maar ik wil wel nog een soort structuur hebben, zodat ik nog wel gewoon een hele middag heerlijk kan bloggen in plaats van alleen als ik echt iets kwijt wil. En dat is ook iets wat ik jullie wil meegeven: wil je niet té gestructureerd maar ook niet té nonchalant bloggen? Zorg dan dat je wel een blogschema hebt en ook een aantal categorieën waarbinnen je schrijft (zo breed mogelijk) en waarbinnen je ideeën kunt verzamelen, maar pin die categorieën niet vast op dagen. Op die manier kun je gewoon steeds kijken waar je het liefste over wilt schrijven en dat inplannen, én wordt het makkelijker om met content te schuiven als je toch liever iets anders wilt plaatsen. En wil je toch vaste content op vaste dagen, hou het dan bij één dag, want dan heb je ook altijd nog een soort vangnet.  En zo werkt het fijn!

Wat vind jij fijner: met of zonder blogschema werken?