Blog Gespot: Upside of Down

Blogs over chronisch ziek zijn lees ik graag omdat ik daar vaak heel veel herkenning in kan vinden: o ja, die dingen zijn voor mij ook lastig, o ja, die gedachten heb ik ook wel eens. Upside of Down is een blog die ik al enige tijd volg en hoewel blogger Simone de laatste tijd wat minder actief is door haar revalidatie en haar persoonlijke prioriteiten (zoals een bruiloft, yay!), vind ik de stukjes altijd erg fijn om te lezen. Goed geschreven, goede onderwerpen en een mentaliteit die wel even binnenkomt. Simone is misschien wel degene in wie ik mij het meeste kan herkennen als we het over chronisch zieke bloggers hebben en dat was dan ook een extra reden – naast dat haar blog gewoon heel fijn en inspirerend is – om haar eens in het zonnetje te willen zetten in deze rubriek!

Upside of Down

Upside of Down wordt door Simone zelf omschreven als een feelgood- en lifestyleblog. Ze noemt zichzelf chronisch positief en is daarnaast enorm bezig met haar persoonlijke ontwikkeling om zo goed mogelijk om te kunnen gaan met de obstakels die haar Lyme met zich meebrengt. Vooral die persoonlijke ontwikkeling spreekt mij enorm aan in haar blog, want ze gaat op een enorm krachtige manier met haar ziekte om en is tegelijkertijd ontzettend ijverig, ambitieus en perfectionistisch: ze wil van alles bereiken en haar ziekte het liefst bewijzen dat ze het allemaal wel kan – net als bij mij vaak het geval is. Ze schrijft op haar blog enorm open over haar struggles op dat gebied, over hoe het met haar gaat en hoe het met haar gezondheid is, maar ze ontpopt zich ook tot een ervaringsdeskundige met veel echt interessante artikelen over positief en prettig leven met een chronische ziekte.

Die tips vind ik vaak echt enorm boeiend om te lezen, zoals in dit artikel over tijdmanagement en chronisch ziek zijn. Maar ook haar stukjes over haar revalidatie en hoe die haar helpt zich te ontwikkelen vind ik heel inspirerend om te lezen. Een ander heel erg mooi stuk ging over het tv-programma Over Mijn Lijk en dan schrijft ze ook nog eens leuke lifestyleposts over allerlei onderwerpen, zoals vrijwilligerswerk. Het zijn enorm veel mooie artikelen waar je echt iets uit kunt halen!

Interview met Simone: ‘Wees geen te perfectionistische blogger’

1. Je hebt een chronische ziekte die behoorlijk slopend is, maar daar laat je je niet door uit het veld slaan. Waar haal je de power vandaan om door te blijven knokken en alles te blijven doen waar je van droomt?

Als jong meisje heb ik al veel ellende meegemaakt. Seksueel misbruik, pesterijen op school en ik verloor veel dierbare mensen. Daarnaast leerde ik al op jonge leeftijd wat discipline inhield door het harde regime van mijn sportcoach. Vanaf het begin heb ik deze problemen getackeld, niet in de rol van slachtoffer, maar als vechter. Zo hebben mijn ouders mij vanaf het begin af aan opgevoed en dit heeft mij gesterkt tot aan mijn volwassen leven.

Natuurlijk is dit alles ook een proces geweest en nog steeds. Ook ik heb rotdagen, maar ik heb geleerd om radicale acceptatie toe te passen en met geduld en vertrouwen de nabije toekomst tegenmoet te gaan. Ik denk niet meer te ver vooruit. Soms wil ik wel eens in die valkuil trappen, maar ik weet dat dit onherroepelijk op mijn bord komt, ofwel door teleurstelling of door een burn-out, omdat ik te hard naar dat doel heb gestreefd in een te korte tijd. Ik ben namelijk – en de mensen die mij kennen, zullen dat zeker beamen – een enorme perfectionist. Daar werk ik nu nog hard aan bij mijn CIRAN-revalidatietraject.

Toch probeer ik elke dag positief te starten en af te sluiten. Ik begin de dag met bedenken welke positieve dingen ik ga doen en welke dingen er zijn waar ik eventueel tegenop zie. Deze probeer ik dan positief te benaderen en dit maakt het uitvoeren zeker gemakkelijk! Ook probeer ik de dag af te sluiten met een stukje positiviteit. Een stukje ontspanning. Dat is erg belangrijk om een goede nachtrust te hebben. Eigenlijk een van de basisdingen voor je gezondheid!

Daarnaast helpen de zes paramita’s uit het Boeddhisme mij om positief in het leven te blijven staan:

1. Vrijgevigheid;
2. Moraal en juist gedrag;
3. Geduld en tolerantie;
4. Toewijding en positieve energie;
5. Concentratie en meditatie;
6. Inzicht en wijsheid.

2. In hoeverre heeft je blog jou geholpen in het ziekteproces?

Ik ben in 2011 begonnen met bloggen. Nee, niet op Upside of Down, maar op Moonalisa. Een blog waarmee ik na een jaar ben gestopt, omdat het iets te persoonlijk werd en de mensen in mijn omgeving daar helaas wat last van hadden. Hier schreef ik over mijn psychische kwetsbaarheid. Het was bedoeld als uitlaatklep, maar ook om mensen met bijvoorbeeld borderline, een angststoornis of een trauma te motiveren om uit die put te komen.

Ik ben toen zelfs een tijdje ambassadeur geweest van de stichting ‘Samen Sterk Tegen Stigma.’ Ik schreef de tips in de eerste plaats voor mijzelf, maar uiteindelijk ook zeker voor de lezer. In die tijd was ik een van de eersten die op persoonlijke titel schreef over een psychische kwetsbaarheid. Nu, 5 jaar later, zijn dat er een hele hoop meer geworden, wat ik echt heel tof vind om te zien!

Ik heb besloten om de focus voor mijn nieuwe blog (Upside of Down), die ik gestart ben in 2014, niet meer zozeer te leggen op mijn psychische kwetsbaarheid. Ik had namelijk net te horen gekregen dat ik de ziekte van Lyme had en ik vond dat deze ziekte ook de nodige uitleg verdiende. Daarnaast miste ik het bloggen heel erg! Eigenlijk werd het een soort online klankbord waarin ik de zoektocht naar mijzelf weergaf, maar ook mijn positieve vibe wilde laten weerklinken. Ik heb een ziekte, maar ik ben daarnaast ook gewoon een jonge vrouw van 27 met hobby’s, interesses en passies. Deze hebben allemaal een plekje op mijn blog.

Mijn blog heeft mij dus eigenlijk geholpen om een spiegel te zijn voor mijzelf. De tips die ik voor anderen schreef, waren indirect – en misschien ook wel heel direct – toepasbaar voor mijzelf. Het is een geheugensteuntje, een stok achter de deur. En mijn proces is hierdoor ook heel inzichtelijk geworden voor mijzelf. Iets wat ik persoonlijk erg fijn vind als aardige controlefreak.

3. Je schrijft veel over het ziek zijn en over Lyme. Wil je daarmee ook wat meer bewustzijn creëren of is het vooral een uitlaatklep?

Het werkt natuurlijk twee kanten op. Wat ik publiceer is vanuit mijn eigen ervaring geschreven en dus eigenlijk ook een uitlaatklep. Het lucht me op om het op scherm te zien en zo verdwijnt het ook als last uit mijn hoofd.

Daarnaast doet het me goed om de reacties te zien van al die lieve mensen die er ook daadwerkelijk baat bij hebben. Ik zie dat mijn content iets teweeg brengt bij mensen. Toen ik dat steeds meer begon te zien, begon ik er ook een doel van te maken. Mijn blog als platform voor (jong-)volwassen mensen met een chronische ziekte om awareness te creëren maar ook (h)erkenning te bieden met daarnaast hoop en kracht. Een platform voor wat leeft in de wereld van de chronische ziektes. Ik zou dit nog wel wat meer willen doen!

Wat ik leuk vind om te zien, is bijvoorbeeld de discussie onder mijn artikel over de Wajong-herkeuring. Dit roept op dit moment zoveel angst op bij mensen die hier de komende jaren tegenaan lopen en ik had hier zelf positieve ervaringen mee. Een waar forum heeft zich ontpopt onder dit bericht en het is mooi om te zien dat mensen zich abonneren op mijn blog en ook elkaar beginnen te voorzien van tips. Het maakt nu echt een transformatie door van blog naar platform met community!

4. Je beschouwt jezelf als chronisch positief. Heeft dat ook te maken met je blog? Wat is de gedachte achter de naam Upside of Down?

Absoluut! Ik sta altijd positief in het leven. Achteraf heb ik een tijdje spijt gehad van mijn naamkeuze. Ik kreeg namelijk veel verwarrende reacties van lezers. Upside of Down? ‘Oh, ik dacht dat het iets met het Down Syndroom te maken had!’ Maar mijn eigen gedachte achter de naam was, de positieve kant (Upside) van moeilijke dingen in het leven (Down). As simple as that! Maar ik denk dat men er gedurende de tijd wel aan gewend is geraakt, dus ik hou het mooi zo!

5. Wat is het beste advies dat je aan medebloggers zou kunnen geven?

Start een blog omdat jij het leuk vindt. Dat is de basis voor het starten van een blog. Ik heb mijzelf een tijdje geleden verloren in de valkuil van blogland en de perfectionistische blogger, zoals ik die zelf noem. Ik startte een nicheblog over reizen en geschiedenis. Iets waarover ik gepassioneerd ben, dat absoluut! Maar wat er gebeurde, is dat ik heel erg veel moeite ging doen om het ‘perfect’ te doen.

Ik ging op reis naar Schotland en ik regelde allemaal samenwerkingen. Ik was supertrots, maar eenmaal op reis, beleefde ik de reis niet zoals ik dat voor ogen had, omdat ik steeds bezig was met het goed instellen van mijn camera, sociale media inplannen en bijhouden en stressen over of alles wel goed was afgesproken. Laat staan de deadlines die ik zelf gesteld had – uiteraard veel te strak gepland. Eenmaal thuis werd ik lid van verschillende Facebook groepen voor reisbloggers en ik paste alle tips toe op mijn blog, wat leidde tot dag en nacht werken aan mijn blog. Ik werd expertblogger over historisch reizen bij een reisaanbieder en ik ging mezelf op internationaal niveau met anderen vergelijken. Ik bezocht het ene event na het andere, waar ik – eerlijk is eerlijk – superinspirerende mensen ontmoette. Ik startte met de cursus reisjournalistiek en uiteindelijk vloeide hier een opdracht voor de KLM uit voort. Het kon niet op! Hartstikke leuk, zou je denken, maar als je chronisch ziek bent en daarnaast ook nog eens een megaperfectionist bent en je gevoelig bent voor het vergelijken met anderen en meningen, dan is deze werkwijze niet heel helpend voor je welzijn. Nee, dit zou ik op deze manier absoluut niet meer willen doen!

Ik ben weer lekker terug gegaan naar schrijven voor mijn eigen blog, Upside of Down en dat bevalt mij helemaal prima! Ik schrijf weer omdat ik het leuk vind en ik begin langzaam uit die sneltrein te komen, waarin ik mij door de reisblog in bevond. Terug naar het willen en genieten, in plaats van het te ‘moeten’.

Dit zeg ik niet om aspirant-bloggers af te schrikken, maar om je erop attent te maken dat de bloggerswereld soms best een harde wereld kan zijn. Zeker als je hier gevoelig voor bent. Uiteindelijk ben jij zelf degene die bepaalt wat en hoe je met je blog doet. Dat heb ik nu ook ondervonden!

Ga gewoon lekker schrijven over wat jou bezig houdt. Begin klein en kijk later wat er op je pad komt! Probeer het niet al meteen perfect te willen doen en kijk vooral niet teveel naar je cijfertjes. Het opent deuren, dat heb ik ook ondervonden, maar blijf bij jezelf en blijf bij je eigen passie en verlies vooral ook het offline leven niet uit het oog! Want ook dat gaat gewoon door! Bloggen is echt een verrijking van mijn leven en zo zie ik het ook. Het vervangt mijn leven zeker niet! Daarom geniet ik ook altijd zo van het reizen, de kleine uitjes naar ons vaste pannenkoekenrestaurant, het wandelen met de hond, lekker in de tuin bezig zijn en genieten van en met mijn man!

Ken jij Simones blog al?