Ondanks ons gedeelde verdriet kwamen Griff en ik nooit echt dicht tot elkaar. Het was alsof de verbinding was verbroken. Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg. Ik denk dat dat het echte rouwen is: het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van wie je houdt. Van de mensen van wie je houdt. Maar hoe moet je praten over iets wat zo pijnlijk en moeilijk is? Hoe kun je die ervaring ooit omzetten in woorden die het uitspreken waard zijn?

Mond tot mond-boekreclame

Het overkomt me niet vaak dat ik door mond tot mond-reclame besluit een boek te gaan lezen: meestal krijgt het veel aandacht op boekenblogs of sociale media, kom ik het tegen op Goodreads of ben ik vanaf de eerste aankondiging al verkocht. Bij Een verre plek vlakbij was dat anders: dat boek werd me keer op keer aangeraden door een lid van mijn boekenclub. Volgens haar was het zo indrukwekkend dat ze na een paar bladzijden al moest huilen en dat maakte me wel nieuwsgierig. Ik kocht dus het boek en besloot er na een tijdje vrij blanco in te beginnen. En ze kreeg gelijk, want dit is écht een mooi boek. Een bijzonder mooi boek.


‘Het kan verrekte moeilijk zijn om te huilen. Soms is het makkelijker om te huilen om iemand anders dan om jezelf.’

Hoe ga je verder als je bijna alles kwijt bent?

Dylan en Griff hebben hun hele leven lang gereisd: hun ouders werkten overal ter wereld en dus hadden zij overal ter wereld hun thuis. Maar een onbezorgde kindertijd wordt kapot gemaakt wanneer Griff en Dylan hun ouders verliezen bij een vreselijk auto-ongeluk waar ze zelf bijna ongedeerd uitkomen. Wat dan volgt, is een ontzaglijk moeilijke periode van herstel, waarin Dylan vooral bezig is met zijn broertje beschermen tegen het grote verdriet waartegen eigenlijk geen bescherming mogelijk is. Maar terwijl Griff langzaam opkrabbelt, is Dylan misschien wel degene die hulp nodig heeft bij het verlies… want hoe kun je ooit verdergaan en opnieuw beginnen als je bijna alles wat je lief is kwijt bent?

Bijzonder mooi

Een verre plek vlakbij is genadeloos hartverscheurend: al in de eerste paar hoofdstukken brak het boek mijn hart wanneer het ongeluk zich voltrekt. Je weet dat het komt – het staat immers in de flaptekst – en je voelt het ook aankomen, en je verwacht het steeds, maar dat bereidt je absoluut niet voor op de klap wanneer het gebeurt. Je schrikt toch nog, en het is verbluffend hoeveel je in slechts een beperkt aantal bladzijden om de jongens, maar ook om de ouders bent gaan geven. Want boy, wat is dat heftig.


Natuurlijk wilde ik daar niet zijn. Natuurlijk wilde ik niet dat het echt was. En als het had gekund, zou ik de afstandsbediening hebben gepakt en die gruwelijke film hebben uitgezet. En daarna zou ik weggerend zijn naar een verre plek vlakbij, en daar zou ik voor altijd zijn gebleven. Maar dat kon niet.

Nasleep

Maar dat is nog niets, want daarna komt de nasleep – en die bracht misschien nog wel meer tranen bij me teweeg dan die vreselijke gebeurtenis zelf. Het is natuurlijk al bizar om je voor te stellen hoe pijnlijk het is om opeens je ouders kwijt te zijn en alleen je broer nog te hebben, maar tegelijkertijd laat dat de bijzondere band tussen Dylan en Griff ook wel heel mooi en sterk binnenkomen. Van het rauwe beschermingsinstinct tot de inside jokes: hun band kleurt in feite de manier waarop Griff eerst worstelt met het verlies en daarna stukje bij beetje uit de put probeert te klimmen.


New York is echt gigantisch groot en er wonen meer dan acht en een half miljoen mensen. En mijn verdrietige, getraumatiseerde kleine broertje bevond zich midden tussen al die mensen. En pal achter hem stond ik, en ik deed mijn uiterste best om hem erdoorheen te helpen.

Dylan

Die band tussen de broers vormt steeds de rode draad van het verhaal: het zijn kleine momentjes, kleine passages en kleine wendingen die laten zien hoe de broers elkaar erdoorheen helpen – al is het vooral Dylan die Griff steunt en stuurt. En hoewel het verhaal op zeker moment een beetje begint te kabbelen en niet echt meer een duidelijk doel heeft, vond ik het erg mooi hoe Long de focus langzaam verlegt naar Dylan door zijn flashbacks naar een zorgeloze jeugd als zijn ‘’verre plek vlakbij’’ te laten zie en daardoor ook zijn emoties stukje bij beetje steeds meer bloot te leggen. Want juist daardoor besef je: het gaat niet alleen om Griff. Dylan is er ook nog en man, Dylan heeft het misschien nog wel moeilijker. Hartverscheurend.


Ik keek snel opzij naar Griff. Hij zag er nu niet meer zo rustig uit. Het leek of hij zou kunnen gaan huilen. En misschien was het beter geweest als hij dat had gedaan, want hij was zo goed in heldhaftig zijn dat hij bijna net zo kil en afstandelijk overkwam als ik.

Twist

En ja… net als je denkt dat het er allemaal weer wat beter uitziet, als het erop lijkt dat de jongens het wel gaan redden, komt de twist. Er gebeurt iets, er schoot een ‘’het zal toch niet…’’-gedachte door mijn hoofd en o mijn god, toen brak mijn hart pas echt. Het is een twist die prachtig verweven is in het eerdere verhaal, op zo’n manier dat je het ook echt niet ziet als je het niet wilt zien, een twist die de band tussen de broers nog sterker en het einde nog mooier maakt, omdat het precies die twist is die de hoop in het verhaal brengt. Een twist die eigenlijk laat zien hoe goed Long er al die tijd in is geweest om op je gevoel te spelen. Een twist is het boek zo mooi maakt als het is.


Het was de korte versie van alles, maar het was genoeg. Sommige verhalen maak je wat interessanter met bijvoeglijk naamwoorden, stoere uitdrukkingen en een flitsend toefje dichterlijke vrijheid, en andere verhalen niet. Dat doe je gewoon niet.

Conclusie

Een verre plek vlakbij is een prachtig, goed geschreven en vooral bijzonder boek: het is anders dan anders door de manier waarop Long de band tussen de broers tot leven wekt en tot de spil van het verhaal maakt. Het is hartverscheurend, gevoelig en zit mooi in elkaar: Long slaagt erin de aandacht van de lezer slim te sturen en juist daardoor komen de herinneringen, de subtiele momenten en de wendingen steeds extra hard binnen. Een boek om in je hart te sluiten, ook al is het boek degene die dat hart heeft gebroken.

Titel: Een verre plek vlakbij (The Nearest Faraway Place)
Auteur: Hayley Long
Vertaald door: Angelique Verheijen
Uitgeverij: HarperCollins Young Adult
Verschenen: september 2018
Aantal bladzijden: 288
Genre: young adult contemporary
Beschikbaar als: paperback, ebook
Recensie-exemplaar: nee
Leeftijdsadvies: 14+
Voor liefhebbers van: Robin Benway
ISBN: 9789402701722
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |

You may also like...

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]