Auteursbezoek Esther Walraven bij Donner

Afgelopen zaterdag ging ik voor de allereerste keer naar een event dat te maken had met boeken, lezen en boekbloggen, namelijk het auteursbezoek van Esther Walraven bij boekhandel Donner in Rotterdam! Toen werd aangekondigd dat ze zou komen, was dat voor mij de aanleiding om haar young adult-debuut, Daan & Nadia, meteen te kopen en te gaan lezen zodat ik goed zou kunnen meepraten. Een beetje spannend vond ik het wel, want tja… ik had het nog nooit eerder gedaan, kende niemand, had geen idee hoe en wat. Maar… HET WAS ZO ONTZETTEND LEUK EN IK HEB HET ZO NAAR MIJN ZIN GEHAD! Mooie inleiding voor een verslag, toch?

Herkenning bij boekhandel Donner

De pret begon al toen ik ruimschoots op tijd aankwam bij boekhandel Donner. Ik moest nog even wachten op de schrijftolk die alles voor mij zou gaan ondertitelen (onwijs handig!) en dus snuffelde ik uiteraard even rond op de Young Adult-afdeling. Daar vond de tolk me, en voordat we naar de kluis gingen voor de bijeenkomst rekende ik nog even leuk €46 aan YA-pareltjes af (ik kocht De hemel begint bij je voeten, Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld en Wij leugenaars) en ik werd gewoon herkénd bij de kassa, superleuk! Op weg naar het liftje om naar de kelder te gaan liepen we – ik, de schrijftolk en mijn vader die chauffeur speelde – prompt Esther Walraven herself tegen het lijf, die ook op weg naar beneden was. Wederom herkenning, enorm leuk! Eenmaal beneden moest de supertoffe kluislocatie even bewonderd worden, inclusief fotomoment mét Esther bij de kluisdeur want dat wilde mijn vader zo graag. Vervolgens kwam er iemand van Donner aan die de bijeenkomst regelde en OPNIEUW werd ik herkend. Jongens, jongens, ik ben hard op weg een BNB’er (Bekende Nederlandse Boekblogger) te worden geloof ik.

Heel veel gezelligheid

Eenmaal binnen in de kluis – ik herhaal: wat is dat een coole setting! – was het een kwestie van settelen. Ik kreeg een plekje pal naast Esther (fangirl-moment) vanwege mijn gehoorprobleem en al snel druppelden ook de anderen binnen. Er was niet heel veel herkenning, eigenlijk was er niemand die ik zelf van gezicht kende: het waren vooral trouwe bezoekers van de Donner-leesclub en andere boekenfans, niet per se bloggers. Wel waren Mathilde, Joelle en Nanouk er en later kwam Joost er nog gezellig bij. Hoe dan ook was het gewoon supergezellig: er was heel veel eenheid in wat we over het boek vonden en het was geen supergrote maar wel heel informele groep waardoor we gewoon heel leuk met elkaar en natuurlijk met Esther hebben kunnen praten. Superfijne sfeer dus! En LANG LEVE de schrijftolk die ervoor heeft gezorgd dat ik echt alles heb meegekregen, ben ik zó blij mee!

Wat Esther allemaal vertelde

Daan & Nadia: de voorgeschiedenis

Nou, en toen begon dus Het Grote Gesprek met Esther, om het zo maar te noemen. En wat was dat leuk! Ze heeft zo onwijs veel verteld, ik ben heel blij dat ik tijdens de bijeenkomst steeds aantekeningen heb gemaakt op mijn telefoon anders had ik jullie echt geen goed verslag kunnen geven. Het begon al meteen heel interessant: het idee voor Daan & Nadia is geboren uit een schrijfcursus. Ze moest toen een verhaal schrijven op basis van iets uit haar jeugd en koos voor de keer dat ze zelf in het ziekenhuis lag en een kaartje kreeg van iemand anders die in datzelfde ziekenhuis was opgenomen. Dat intrigeerde haar zo dat ze daar heel graag iets mee wilde doen, en dus gebruikte ze dat voor de cursusopdracht. De eerste versie schreef ze in 2011 en in 2012 stuurde ze het al op naar Van Goor: zij konden het toen echter niet uitgeven omdat er op dat moment een soortgelijk boek op de Nederlandse markt werd gebracht, namelijk Zac & Mia van A.J. Betts (bij uitgeverij Blossom Books). Daarnaast vonden ze het ook best lastig om zo’n boek uit te geven, vanwege de specifieke thema’s en het moeilijke verhaal.

De Nederlandse The Fault in Our Stars?

Overigens werd er toen ook al gezegd dat het wel iets weg had van The fault in our stars van John Green, maar dat boek kende ze grappig genoeg helemaal niet! Ze is het meteen gaan lezen toen ze die opmerking kreeg en ze snapt de gelijkenis wel qua verhaal, maar ze vindt dat de schrijfstijlen wel enorm van elkaar verschillen – en dat is natuurlijk ook zo. Ik zei het al in mijn recensie: het zijn twee heel verschillende boeken en Daan & Nadia is als op zichzelf staand boek gewoon sterk.

Tranen en herkenning

Er werd vervolgens heel veel gepraat over het verhaal. Esther vertelde dat ze het zelf nu nog wel eens terugleest met een enorm kritische blik, en dat ze dan bij sommige scènes echt verbaasd was dat ze dát had geschreven en bij andere scènes vond dat ze er echt meer uit had kunnen halen. Er was unanieme overeenstemming dat het boek een enorme tranentrekker was en ze vertelde dat het op veel punten ook best lastig voor haar was om het te schrijven. De personages zijn niet gebaseerd op echte mensen uit haar omgeving, maar ze heeft wel dingen uit haar herinneringen meegenomen en er ontstond een mooi gesprek over dat veel lezers er een stukje herkenning uit konden halen doordat ze iemand kenden of hadden gekend die kanker had.

Lastige keuzes

Esther had het erover dat ze sommige dingen heel moeilijk vond: er waren stukken van het verhaal die ze echt meerdere keren heeft herschreven omdat het gewoon steeds niet goed voelde. Het hoofdstuk waarin Nadia de confrontatie met haar moeder aangaat bijvoorbeeld vond ze heel lastig, want ook de psyche van de moeder speelde daarin mee. Sowieso had ze voor veel verhaalmomenten twee of meerdere versies geschreven, om inzicht te krijgen in wat als-situaties. Bijvoorbeeld: wat als Nadia en haar ouders wél naar de politie waren gegaan? Esther zei dat dat het verhaal op een zijspoor zou hebben gebracht, want dan krijg je allerlei informatie over een politiezaak en dat was juist niet waar het om ging.

Personages en plotlijnen

Esther vertelde ook heel veel interessante dingen over het schrijf- en uitgeefproces. Ze zei dat ze tijdens het schrijven een soort vriendenboekje bijhield voor de personages, waarin alle informatie stond die ze maar kon bedenken op het gebied van eigenschappen, levensstijlen enzovoorts. De grote plotlijnen had ze ook al in haar hoofd zitten en daarna is ze alles heel schematisch en scènegericht gaan uitwerken. Ze wist eerst nog helemaal niet dat het een Young Adult zou worden, dat is gedurende het proces zo gegroeid en heeft ook de uitgever voor een deel bepaald: Esther had tijdens het schrijven ook niet zo’n goed beeld van de doelgroep of zelfs maar van de leeftijd van de personages. Ze heeft ook nog een hoop geschrapt, verhaalpassages waarin de overgangen te abrupt waren of het allemaal gewoon niet klopte. De afloop had ze tijdens het schrijven al wel in haar hoofd, maar hoe ze daar precies moest komen wist ze niet: ze heeft zich door het verhaal zelf laten leiden. Het was in ieder geval heel veel knippen, plakken en schrappen!

Research

De grijstinten van de pagina’s? Dat was een idee van de uitgever! Esther wilde aanvankelijk dat de hoofdstukken van Daan lang begonnen en dan steeds korter zouden worden en dat het bij Nadia precies andersom zou zijn, dus van heel korte naar steeds langere hoofdstukken. Bij Van Goor zeiden ze echter dat de ontwikkeling van de personages die ze daarmee duidelijk wilde maken, beter uit de verf kwam als de bladtinten veranderden. Ze vertelde ook dat ze heel veel research heeft gedaan: ze heeft specifiek gekozen voor een heftige hersentumor omdat een wonderbaarlijke genezing dan niet echt een optie was. Esther wilde het zo realistisch mogelijk aanpakken: ze heeft informatie opgevraagd bij ziekenhuizen, gepraat met psychologen en ze werd zelfs rondgeleid door de afdeling oncologie om zelf te ervaren hoe het is om daar alle onderzoeken te moeten ondergaan, erg bijzonder! Voor de beleving van de ziekte heeft ze internetfora uitgeplozen en ze heeft het boek ook nog laten lezen aan veel mensen in het ziekenhuis. Het was voor haar heel belangrijk dat het boek realistisch zou zijn, maar het mocht geen ziektedagboek worden. Daarnaast heeft ze veel van haar eigen kennis uit de psychologiewetenschap kunnen gebruiken voor de ontwikkeling en de emoties die je bij Daan en Nadia ziet.

Boodschap

Op de vraag (mijn vraag haha) of ze een bepaalde boodschap of een bepaald doel had met het boek zei ze dat ze graag wilde dat lezers eruit zouden kunnen halen dat ze altijd het beste uit hun leven moeten proberen te halen en dat het ook waardevol is om te proberen op een iets andere manier naar je leven en je situatie te kijken. Iemand anders in de groep zei nog dat ze er ook uit haalde dat er altijd wel iemand is die je hoe dan ook kunt vertrouwen, en dat was ook een hele mooie.

Toekomst

Wat heeft de toekomst in petto voor Esther en haar schrijverij? Er is heel veel interesse in een vervolg op het boek over Nadia en haar persoonlijke groei: iemand heeft zelfs al aangeboden dat boek te schrijven! Zelf gaat ze het hoogstwaarschijnlijk niet doen, omdat ze vindt dat er geen psychologische spanning meer is. En tja, we zouden geen fangirls zijn als we er niet op los zouden fantaseren over de psychologische spanning die er zou kunnen zijn! Ja maar het kan toch zijn dat Nadia dan volwassen is, een carrière en een grote liefde heeft EN DAT ZE DAN EEN KIND KRIJGT MET HET ZAAD DAT DAAN HEEFT INGEVROREN. Dat was wel heel erg komisch. Maar nee, Esther heeft het voorlopig druk genoeg met haar kinderboeken – Waarom achtbanen te gek zijn bijvoorbeeld, met allemaal leuke weetjes over de hersenen en ons gedrag – en ze is ook bezig met een idee voor een nieuwe Young Adult, losjes gebaseerd op de televisieserie Ik vertrek. Maar dat kan nog wel even duren… ze heeft in ieder geval al genoeg proeflezers gevonden in dit publiek!

Schrijftips

We sloten af met de vraag of Esther nog schrijftips had voor ons als misschien wel aankomende schrijvers. Doorzettingsvermogen vooral, zei ze: ze is al tientallen jaren bezig met schrijven en pas nu is er een boek van haar verschenen, dus dat geeft aan dat je niet op moet geven. Daarnaast kunnen schrijfcursussen heel waardevol zijn én vindt ze dat je jezelf sowieso moet stimuleren om veel te schrijven, het liefst elke dag een beetje zodat je erin kunt groeien. Mooi!

Na het gesprek was het uiteraard tijd om te signeren en op de foto te gaan en dat deed Esther ook onwijs leuk. Ze nam echt de tijd voor wat persoonlijk contact en was helemaal enthousiast toen ik vertelde dat ik met een enigszins soortgelijke roman bezig ben. Sowieso is ze een ontzettend leuk, komisch, vriendelijk en spontaan persoon, heel erg net als wij eigenlijk! Hoe dan ook was het heel gezellig en heb ik het enorm naar mijn zin gehad!

Heb jij Daan & Nadia al gelezen?