Vivian 
Het lukte Lot niet om stil te zitten. Ze was er gewoon veel te verliefd voor. Het liefst ging ze nu op de bank staan en heel hard van alles in het Frans roepen. Woorden die iets met liefde te maken hadden, zoals bonjour mon amour of je t’aime of je t’adore of zo. Ze zuchtte even. Wat klonk het toch romantisch. Veel beter dan ‘hoi liefje,’ ‘ik hou van je’ of ‘ik ben dol op je.’ Gelukkig had zij een écht Frans vriendje. Met een échte Franse naam: Jee-Jee. En dan woonde hij ook nog in Parijs! Precies zoals het hoorde en precies zoals ze het had bedacht.
Eerste indruk
Tja, wat verwachtte ik van een boek dat overduidelijk een jeugdroman is? Niet zo heel veel, daar zal ik eerlijk in zijn. Het leek me een vrij simpel en misschien zelfs wat kinderlijk boek en nou ja, dat was het ook een beetje. Maar ook weer niet helemaal.
Waar het over gaat
Na haar eindexamen stapt Lot in de Thalys en gaat naar Parijs met het idee daar haar internetvriendje Jee-Jee te verrassen. Ze heeft een baan bemachtigd als au-pair bij een rijke familie en kan niet wachten om aan haar Franse leventje te beginnen. Maar het loopt allemaal ietsjes anders dan verwacht: Jee-Jee wil haar niet zien, het werk is wat minder luxueus en Parijs is eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Terwijl Lot probeert te verwerken dat haar internetliefde misschien geen echte liefde is, krijgt ze in de gaten dat er misschien nog een andere reden is dat ze naar Parijs is gekomen, een reden die te maken heeft met haar Franse roots en haar moeder.
Wat ik ervan vond
Het eerste wat mij opviel toen ik Au pair begon te lezen, was de vormgeving. Het is een aantrekkelijk boekje en ook het binnenwerk is mooi gedaan, maar op de pagina met alle credits staat toch heel duidelijk dat het omslagontwerp en de illustraties afkomstig zijn van stockwebsites. Misschien is het iets heel zeurderigs, maar ik vind het zonde als uitgevers niet de moeite doen om een origineel omslag te ontwerpen. Alsof ze het boek zelf niet eens serieus nemen. Daar moet wel aan toegevoegd worden dat het leuk geplaatst is: de tekeningetjes en versieringen geven het verhaal extra sfeer.
Au pair is geen bijzonder boek, maar het is ook niet stom en allerminst slecht. Het leest vlot weg, alsof het een televisiefilm is die je op een luie middag kijkt, iets waar Ashley Tisdale de hoofdrol in zou spelen. Het is geen bijzonder boek omdat het dat niet pretendeert te zijn, maar ondanks dat het voorspelbaar en oppervlakkig lijkt zit er wel degelijk een interessante laag in. Het is geen verhaal over naar Parijs gaan, maar een verhaal over dat het leven niet altijd loopt zoals je wilt en over je eigen identiteit versus de identiteit die je verwachtte te hebben. Het zit zeker goed in elkaar.
De personages in Au pair zijn leuk: ze worden niet echt uitgediept, maar dat hoeft ook niet want ze hebben al hun eigen verhaal en eigen trekjes. Er zitten scènes in die erg veel over de karakters zeggen en dat maakt het verhaal een stuk sterker. Wel is het jammer dat er niet wat meer achtergrondinformatie gegeven wordt over Lots moeder en haar leven thuis, over haar vader (waarom noemt ze hem bij zijn voornaam?) en over haar ‘’relatie’’ met Jee-Jee. Daar komt nog bij dat het niet allemaal even realistisch is, maar ach… het is een eenvoudig boekje. Niet veel, maar ook niet weinig.
Conclusie
Dit is vooral een leuk, romantisch en sfeervol boekje. Het is interessant om te zien hoe hoofdpersoon Lot groeit na aardig wat teleurstellingen en het leest lekker weg, maar verder is het niet bijzonder. Dit is echter een boek dat ook gewoon niet bijzonder hoeft te zijn om je leesplezier te brengen.
Titel: Au pair
Auteur: Elisa van Spronsen
Uitgeverij: Ploegsma
Aantal bladzijden: 103
Verschenen: februari 2012
Genre: young adult roman
