Als het vakantiegevoel het overneemt

Gek is dat, hoe het onderwijs en lesgeven nog helemaal geen vaste onderdelen van mijn leven zijn. Ik neem het allebei enorm serieus en vind het fijn om me er helemaal in onder te dompelen, maar in een vakantieperiode is het heel makkelijk om te vergeten dat ik ook nog een studie volg. Dan gaat al mijn aandacht naar de blogartikelen en romanscènes die ik schrijf, naar de boeken die ik lees, de films en series die ik kijk en de activiteiten die ik onderneem. Dan verdwijnt het lesgeven helemaal uit mijn systeem en is het vaak ook een hele omschakeling als ik naderhand weer moet gaan focussen op lesvoorbereidingen en studieopdrachten. En hoewel mijn onderwijs-ideeënlijst in Wunderlist lang genoeg is, verdwijnt ook de drang om te bloggen over onderwijs.

Beangstigend

Ik vind het ergens wel een beetje beangstigend. Is het wel goed dat ik er zo weinig mee bezig ben? Ben ik wel een goede docent als ik tijdens zo’n vakantie nauwelijks aan mijn leerlingen en mijn lessen denk? Zou ik niet constant onderwijs moeten denken, spreken en ademen? Zou ik me in zo’n vrije periode niet juist bezig moeten houden met verdieping, met TED Talks en artikelen en boeken en nieuws over onderwijs, om betrokken en bezig te blijven? Het lijkt zo’n enorm andere wereld ineens. Mijn leven draait plots weer om bloggen en lezen en schrijven en dat vind ik heerlijk. Maar juist ook daardoor voelt het alsof er iets mist, en juist daardoor weet ik dat ik niet bang hoef te zijn – want dat stukje van mijn persoonlijkheid dat lééft voor het onderwijs is misschien af en toe wat minder aanwezig, maar zal er wel altijd zijn. Want juist in zo’n vrije periode heb ik momenten dat mijn handen jeuken om iets voor school of stage te doen.

Fijn om ervan af te zijn?

Ik zal niet liegen: ik vind het altijd wel heel fijn om een vrije periode te hebben. Deels omdat ik dat gewoon nodig heb om te kunnen opladen en rust te kunnen nemen, maar deels ook omdat ik dan even een poosje tijd voor mezelf heb, tijd om me écht op mijn hobby’s te kunnen storten. Even focussen op lekker lezen en bloggen en schrijven, omdat ik daar anders nooit echt fulltime aan toekom. Het is dan niet zo dat ik blij ben om even van school en stage af te zijn, maar voor een deel toch wel: even een break, even geen stress over deadlines of lessen. Even niet nadenken over mijn onderwijsvisie of de dingen die lastig zijn aan het lesgeven. Ik denk dat dat eigenlijk alleen maar gezond is, ook al voelt het soms een beetje vervelend: hoewel het docentschap zeker niet stopt bij de deur van de school, ben je nooit alleen maar docent. Dat zou niet goed zijn.

Als het vakantiegevoel het overneemt

Ik denk dat dat het ook vooral is bij mij: ik vind zoveel dingen fijn en leuk en voel me tot zoveel dingen aangetrokken dat het onderwijs er maar een deel van is. Een prominent deel, dat wel, maar toch slechts een deel. Want ik ben ook nog iemand die heel graag leest en romans schrijft, die op twee verschillende blogs haar hart uitstort en die graag ontspant met spelletjes en series en blogs leest. En die kant van mij wil dat allemaal heel graag kunnen doen, ook als het lesgeven er niet per se mee te maken heeft: dus geef ik me eraan over. Hoewel dat nooit makkelijk is, want dat is het ‘m als je zoveel dingen tegelijk fijn vindt. Ik kan me er helemaal aan overgeven en helemaal in een flow raken, maar juist dan is het lastig om te switchen. Juist dan merk ik dat ik tijdens het bloggen soms verlang naar het voor de klas staan en tijdens het lesgeven soms verlang naar het moment waarop ik kan bloggen.

Hoofd en hart

Overigens ben ik tijdens zo’n periode altijd wel een beetje bezig met school en stage: al heel snel krijg ik zin in nieuwe vakken en opdrachten, zin in essays en stof bestuderen. Maar ook: zin om mijn leerlingen weer te zien, zin om belangrijke onderwerpen met ze te bespreken, zin om die kick te krijgen als ik ze echt iets kan leren, zin om die onderlinge band te voelen. Dan mis ik het echt. Prima als het vakantiegevoel het overneemt, prima als ik me even helemaal kan storten op lezen en schrijven, prima als ik gewoon even geen behoefte voel om met mijn studie of stage bezig te zijn en mezelf daar ook niet toe push als het niet nodig is. Maar het is er altijd. Ik wil het altijd. Het is iets wat me net zo gelukkig of misschien wel gelukkiger maakt dan het lezen en schrijven, en dus: uit het hoofd, maar nooit uit het hart. En daar gaat het om, toch?

Heb jij dat ook wel eens, dat het vakantiegevoel jou helemaal overneemt?