Vivian 
Wat als ik toch op die baan had gesolliciteerd? Wat als die relatie nooit was uitgegaan? Wat als ik die ruzie van toen toch had bijgelegd? Wat als ik die persoon nooit had ontmoet? Wat als alles anders was gegaan? Wat als ik alles anders had gedáán? We maken ons er allemaal schuldig aan: wat als-gedachten. Hypothetisch-deductief denken, zoals het in dure taal heet. Dat het heel erg slecht is voor ons zelfvertrouwen en een hoop spijt en vertwijfeling in de hand werkt, weten we allemaal wel. Dingen gaan nu eenmaal zoals ze gaan. Toch is het vaak heel boeiend om over dit soort vragen na te denken, want waaróm zijn dingen nou gegaan zoals ze zijn gegaan? Wat voor reden zit daarachter?
Lotsbestemming
Ik geloof niet echt in toevalligheden. Ik geloof dat er een reden is voor heel veel dingen die gebeuren. Ik geloof dat er een reden is voor het feit dat mensen zijn zoals ze zijn. Ik geloof dat het leven ons heel vaak keuzes en kansen in de schoot werpt en dat het dan aan ons is om onze koers te bepalen. Ik geloof dat bepaalde gebeurtenissen door andere gebeurtenissen in gang kunnen worden gezet. Ik geloof dat er uit heel veel ellendige dingen ook weer mooie dingen kunnen voortkomen. En ik geloof dat bepaalde dingen, zoals oorlog en vrede, in zekere zin niet zonder elkaar kunnen bestaan. Ik geloof dat er een soort balans moet zijn, een groter geheel waar we allemaal deel van uitmaken. Een lotsbestemming, een pad dat voor ons is uitgestippeld maar waar we zelf nog veel in kunnen veranderen.
Wat als ik gezond was geweest?
Stel nou dat ik gezond was geboren, zonder chronische ziekte en zonder beperkingen die daaruit voortvloeien. Dat ik gewoon had kunnen lopen, eten, zien, horen en groeien. Dat ik een normale meid was geweest. Zou ik dan net zo levenslustig zijn? Net zo positief en vrolijk en open? Zou ik net zoveel van lezen en schrijven hebben gehouden? Zou ik ook mijn roeping in het onderwijs hebben gevonden? Zou ik dezelfde persoon zijn geweest, met dezelfde kwaliteiten en mogelijkheden? Ik denk het niet. Mijn ziekte heeft mij gevormd en dat zou ik ook niet anders hebben gewild. Er is dus een reden voor mijn ziekte. Wat die reden is… geen idee. Maar het is niet voor niets dat ik ziek ben en dat mijn leven er zo uitziet als nu.
Tovertrucjes van het universum
Ik denk dat we heel veel van ons leven zelf in de hand hebben. We moeten zelf keuzes maken, zelf kansen grijpen. We moeten er zelf voor zorgen dat onze lotsbestemming vervuld wordt. Maar soms… soms gebeuren er dingen waarvan ik gewoon bijna zeker weet dat het een soort tovertrucje is van het universum. Noem het God, noem het een beschermengel, noem het gewoon het lot… maar dan gebeurt er iets wat gewoon té toevallig zou zijn. En dan heb ik gewoon heel erg het idee dat er echt een reden is voor wat er gebeurt, dat ik echt in een bepaalde richting word geduwd omdat ik daar heel veel aan zou kunnen hebben. Dat mijn lotsbestemming vastere vormen aanneemt doordat dit gebeurt. Of dat het verandert.
Gebeurtenissen
Er zijn namelijk al zoveel dingen gebeurd die voor mij heel anders hadden kunnen uitpakken. Gebeurtenissen en ontwikkelingen waar ik heel veel van heb geleerd doordat ze precies zó hebben plaatsgevonden. Van mijn besluit om op de lerarenopleiding te blijven tot de ontmoeting met mensen die ervoor hebben gezorgd dat ik een stuk socialer ben geworden. Van de dans ontspringen wat tegenslagen betreft tot kleine gelukjes. Momenten waarop ik het idee krijg dat het universum me iets wil geven, me iets wil laten zien, me iets wil leren.
Kansen
Maar vooral: dat het universum me een kans wil geven om mezelf te verrijken. En die kansen, dat is waar het in dit leven om draait. Kansen die je kunt grijpen om de beste versie van jezelf te worden, om het leven te creëren waar je van droomt, om te groeien en gelukkig te worden. Het leven is een aaneenrijging van kansen. Misschien creëer je ze zelf, misschien worden ze je geschonken… maar het gaat erom dat je zelf moet kiezen wat je ermee doet.
Boek
Misschien bestaat er niet echt zoiets als een lotsbestemming en is het leven eerder een boek waarvan de titel noch de opbouw vaststaan… maar ik denk zeker dat het universum ons af en toe een handje helpt. Dat er voor alles een reden is, ook voor keuzes die misschien niet juist waren. Dat je niet altijd achter die reden kunt komen. Dat je er een beetje in moet geloven, maar dat dingen niet zomaar gebeuren. En daarom heeft het ook zo weinig zin om in what ifs en if only’s te denken: het is zoals het is, en daar is een reden voor.
Geloof jij ook dat het universum ons soms een beetje helpt?
Wat een mooi stuk Vivian, wauw! Echt fijn om over na te denken. Ik denk ook dat niets toeval is, dat het moet gaan zoals het gaat. Als je daarin gelooft, helpt het ook om nare situaties te relativeren. Dan had dit niet de baan voor jou moeten zijn, dan komt er iets beters. Dat soort gedachten. Ook al is dat soms ook heel frustrerend, ik denk dat het echt helpt 🙂
Melle onlangs geplaatst…Bestemming Coach #3 | Hallo, hier spreekt je intuïtie
Ja precies dat, dat is zo fijn om te beseffen!
Soms geloof ik er in, maar net als het moeilijk wordt, is het ook zo zwaar om dat te blijven geloven. Mooi dat je met die instelling door het leven gaat.
Lies onlangs geplaatst…Lieze checkt in #7
Ja ik geloof hier wel in. In het verleden zijn er vaak dingen gebeurd die ik nog steeds beschouw als een cadeautje van het universum, of zoals ik het wel eens noem ‘it’s a gift’. Ik geloof ook in visionboarden, elk jaar maak ik er een voor het nieuwe jaar en bizar wat er dan allemaal van uit is gekomen. En soms komt iets uit, wat je niet zo hebt bedoeld, maar wat dan toch wel linkt met het plaatje van je visionboard.
Luna onlangs geplaatst…De koffie & boeken tag
Dat is ook wel heel bijzonder!
Ik vraag mij ook wel heel dikwijls binnensmonds af ‘wat als’, vooral de laatste tijd. Ik geloof niet dat het lot er voor gekozen heeft hoe wij nu leven, volgens mij is wat gebeurt soms je eigen keuze geweest. Ik heb ’t zelf moeilijk met keuzes maken en als iets dan helemaal anders uitdraait dan ik verwacht had zal ‘k ’t altijd mezelf kwalijk nemen.
Evelyne onlangs geplaatst…Mijn Coca Cola-verslaving
Mooi geschreven. Ik vind het lastig. Het ene moment kan ik me helemaal in jouw verhaal vinden, het andere moment weer totaal niet.
Zo simpel is dan geluk onlangs geplaatst…De vakantie voorbij
Wat heb je dit weer prachtig omschreven…
‘We moeten zelf keuzes maken, zelf kansen grijpen. We moeten er zelf voor zorgen dat onze lotsbestemming vervuld wordt.’ Wauw. In 1 woord Wauw… Helemaal mee eens ook en echt een artikeltje om even bij na te denken.
Saskia onlangs geplaatst…Leuke cadeau ideeën om iemand te verrassen
Ahh dankjewel! <3 wat fijn dat je je er zo in kunt vinden 🙂
Ik geloof wel dat je uiteindelijk komt waar je moet zijn. Alleen zo jammer dat er niet altijd iemand is die je een shortcut verklapt…
Jacqueline onlangs geplaatst…Winnaar goodiebag!
Die ‘Wat als’-vragen komen wel eens opduiken maar ik onderdruk ze steeds vermits je er eigenlijk niets mee opschiet. Neem nu die gezondheidsproblemen die je zelf ook al aanhaalde. Mijn leven had er ongetwijfeld anders uitgezien indien die er niet waren geweest maar of mijn leven er dan ook effectief beter was geweest is nog maar de vraag. Waarschijnlijk had ik de kleine dingen minder geapprecieerd als ik niet wist hoe bijzonder ze zijn, misschien had ik mijn echtgenoot nooit ontmoet, was ik niet beginnen bloggen vermits ik druk met andere zaken bezig was en had ik dus geen mede-boekliefhebbers ontmoet, … Eigenlijk probeer ik gewoon zo weinig mogelijk stil te staan bij wat niet is en bij wat nog moet komen maar wel volop te genieten van wat ik heb én kan.
zwartraafje onlangs geplaatst…Lancering Young & Awesome: Winactie!