Vivian 
Bucketlist: volgens het Engelse woordenboek een lijst van dingen die je graag wilt doen of bereiken tijdens je leven. Volgens Google is ‘’verlanglijstje’’ een goed synoniem, en als je de term intypt in ’s werelds belangrijkste zoekmachine krijg je tal van artikelen en blogposts te zien over het maken van zo’n lijst. Van het maken van verre reizen tot het overwinnen van angsten, van iets nieuws leren tot trouwen: de mogelijkheden zijn eindeloos en een bucketlist is allang niet meer voorbehouden aan zij die nog maar korte tijd te leven hebben. Sterker nog: een bucketlist is tegenwoordig veel meer een lijst van dingen die je ‘’in je leven nog wilt doen’’ dan dingen die je ‘’nog wilt doen voordat je doodgaat.’’ Dat groots dromen prima rijmt met het maken van een bucketlist, is logisch: maar wist je dat onmógelijk dromen er ook heel goed bij past?
Je hart laten spreken
Doe jezelf een plezier en denk eens na over wat er op jouw bucketlist zou staan. Misschien kun je er een pagina aan wijden in je bullet journal, het handletteren of er gewoon even op los fantaseren. Wat zou je graag nog willen doen in het leven? Wat zou je willen beleven, meemaken, ervaren? Wat zou je willen leren of bereiken? Wat heb je eigenlijk altijd al gewild? Denk even niet in termen van wat realistisch is qua geld of tijd of ruimte, maar geef jezelf de vrijheid om die vragen volledig eerlijk te beantwoorden. Het maakt niet uit wat je antwoord is: er is geen goed of fout. Juist niet, want bij het maken van een bucketlist gaat het erom dat het jóuw lijst is, dat het jóuw verlangens en ideeën en dromen zijn. Het is belangrijk dat je je hoofd uitschakelt en je hart laat spreken.
Buiten je comfortzone
Een bucketlist kun je zien als iets wat goed past bij de quote Life is what happens to you when we’re busy making other plans van John Lennon. We zijn heel vaak enorm gefocust bezig met het maken van plannen: we willen carrière maken, een sociaal leven onderhouden, het goed doen op school en werk, tijd hebben voor onze hobby’s en onze heimelijke genoegens, we willen op vakantie… plannen, plannen, plannen. En jazeker, die plannen kunnen ook te maken hebben met leuke dingen doen. Maar heel vaak spelen die plannen zich af in je comfortzone, in de wereld en het leven dat je kent en waar je je veilig bij voelt. En daar is niets mis mee, maar een bucketlist maak je over het algemeen van de dingen die zich mijlenver buiten je comfortzone bevinden, in De Wereld die ongrijpbaar en onbereikbaar en toch zo dichtbij lijkt.
Wat je van het leven wilt
En zo’n bucketlist laat misschien wel juist zien wat je eigenlijk van het leven wilt. Hoe jij je het Leven met een hoofdletter L eigenlijk voorstelt, wat het voor jou betekent om echt te léven. Om naar compleet nieuwe plekken op reis te gaan, om dingen te doen die misschien wel helemaal niets voor jou zijn en die je tóch compleet nieuwe kanten van jezelf kunnen laten ontdekken. Want daar gaat het maken van zo’n lijst om: dat je het leven ontdekt en ervaart zoals nooit tevoren en dat je daarin ook jezelf goed en oprecht leert kennen. Op het moment dat je een bucketlist maakt en je hart antwoord laat geven op de vraag ‘’wat wil ik nou eigenlijk écht doen in dit leven?’’ krijg je een heel mooi beeld van alle dingen die je zou willen doen, maar niet zo snel zóu doen.
Don’t you dream impossible things?
Ik denk dat we stiekem allemaal van onmogelijke dingen dromen, zoals Taylor Swift in haar liedje Starlight beschrijft. Ik denk dat we allemaal grootse dromen hebben die we eigenlijk té groot achten om te laten uitkomen, of dingen waarvan we simpelweg denken dat ze compleet onmogelijk zijn, omdat we vinden dat we realistisch moeten zijn en blijven. Maar misschien moeten we juist díe dingen eens op een bucketlist zetten. Misschien moeten we bij het maken van onze lijst eens een stapje verder gaan dan die ene verre reis of dat bepaalde avontuur. Misschien moeten we eens in filmmomenten en songteksten gaan denken. Misschien moeten we het ‘’dit is krankzinnig’’-kippenvelgevoel krijgen dat ons vertelt dat we eigenlijk niets liever willen dan precies dát doen waardoor we dat gevoel krijgen. Misschien moeten we ons afvragen: waarom achten we het onmogelijk? Zou er niet een toekomst bestaan waarin het wél mogelijk is?
A girl can dream
Ik vind het heerlijk om over het onmogelijke te dromen. In New York én Parijs én Londen én Rome wonen? Weer leren lopen? Zelfstandig de wereld over reizen? Alles kunnen eten wat ik maar wil? Pleegkinderen in huis nemen? Een eigen school oprichten? Allemaal dingen die niet in mijn vijf- of tienjarenplan staan, nee. Maar wie zegt dat het nooit gaat gebeuren? Wie zegt dat het in de toekomst niet misschien veel beter gaat waardoor er ineens veel meer mogelijk is? Waarom zou je er niet gewoon over fantaseren? A girl can dream, right? We dromen immers ook graag over trouwen met een beroemdheid en de loterij winnen, dus waarom dan ook niet dromen over onze liefste onmogelijkheden?
Dromen worden doelen
En zo’n bucketlist van onmogelijkheden kan je ook tot ongekende lengtes inspireren om met een veel opener blik te kijken naar je doelen. Is het wel écht zo onmogelijk wat er op je lijstje staat? Je zou heus niet de enige zijn die besluit om gewoon alles achter zich te laten en haar dromen te gaan najagen. Als jij ergens van droomt en het laat je hart sneller kloppen en je ogen twinkelen… wat let je dan om die droom achterna te gaan en het onmogelijke mogelijk te maken voor jezelf? Uiteindelijk is er maar heel weinig wat niet kan… en heel veel wat wél kan. Als je het maar ziet.
Wat zijn jouw grote dromen?
Onmogelijke wensen op je bucketlist. Jaren geleden had ik dat eens gedaan en er later niet meer naar omgekeken. Voor mijn doen waren die wensen op dat moment onmogelijk uitvoerbaar. Het hing af van de goodwill/behulpzaamheid van andere mensen en ook het lot moest aardig meewerken mocht zo’n wens uitkomen. Toch schreef ik het op, want wat je opschrijf is echt leerde ik ooit. Schrijf het altijd op zo’n manier op alsof je wens al uitgekomen is. Dus zo gezegd zo gedaan en niet meer naar durven kijken. Een jaar later zat ik ineens op een vakantieplek toen ik mij deze lijst herinnerde. Toen ik thuiskwam zocht ik deze terug op. 80% kon ik afvinken. Ik was zo verrast, maar ergens was het ook gewoon eng. Al die onmogelijkheden (waarvan ik toen dacht dat het onmogelijk was) waren gewoon wél mogelijk. Alleen op reis gaan bijvoorbeeld. Het gaf mijn zelfvertrouwen zo’n boost dat ik altijd ben blijven geloven in de kracht van geschreven woorden (wensen dus in dit geval) ook geloof ik in de kracht van Visionboards. Als ik in december het visionboard bekijk van het jaar wat bijna voorbij is, dan kan ik ook weer groot deel afstrepen.
Ook maakte ik mee dat bepaalde wensen wél uitkwamen, maar weer op een andere manier dan verwacht. Of dat ik op mijn visionboard iets van Chanel plakte, omdat ik graag een designeritem wilde hebben. Dat was een plaatje van een portemonnee, omdat dit het enigste was wat ik kon vinden van Chanel in een tijdschrift en die plakte ik op. Weken later kom ik bij een vintageshop die portemonnee tegen. Nogal uniek, want in geen velden of wegen hier kom je eigenlijk iets van zo’n merk tegen. Die heb ik overigens niet gekocht, want in het echt viel de portemonnee (en de prijs ook ja) nogal tegen. Haha… Maar goed, ik blijf me nog altijd verbazen over de kracht achter bucketlisten en visionboards.
Wat bijzonder inderdaad! En precies: dat het uitkomt op een andere manier dan verwacht is ook heel apart. Zet je wel aan het denken, hè?
Eigenlijk heb ik niet zulke hele grote dromen. Wel ooit een bucketlist gemaakt overigens.
Zo simpel is dan geluk onlangs geplaatst…A-sociaal? Een zelfreflectie