A girl can dream | Alleen op reis

Ook al is huismus mijn middle name, ik ben dol op reizen. Ik hou van de vrijheid en van het avontuur, ik hou ervan om nieuwe plekken te verkennen en te ontdekken en daar mooie herinneringen te maken. Ik vind het ook heel erg fijn dat mijn ziekte en handicap me niet zodanig beperken dat ik niet op reis kan: dankzij mijn ouders kom ik bijna elk jaar weer op nieuwe plekken. Maar hoe fijn ik dat ook vind, ik droom er wel eens van om helemaal in mijn eentje op reis te gaan. Gewoon helemaal alleen. Waarschijnlijk gaat dat (in ieder geval voorlopig) niet lukken, maar onder het mom van a girl can dream fantaseer ik er wel heel graag over. Want het klinkt zo magisch, dat alleen op reis gaan.

Inspiratie

Een van de fijnste dingen aan de blogwereld is dat bloggers je ontzettend kunnen inspireren over je eigen lifestyle en je eigen doen en laten. Veel bloggers hebben mij ook die inspiratie gegeven om alleen op reis te gaan: Melle besloot nog niet zo lang geleden om het gewoon te doen, Femke woonde een maand in New York en Aline ging voor haar stage op reis naar Schotland. En zo zijn er nog wel meer bloggers die ik graag volg en die regelmatig op reis gaan. En dat is… ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen, het is gewoon iets wat ik ook heel graag zou willen. Gewoon op avontuur gaan, in mijn eentje. Op reis met mezelf, om te ervaren hoe dat is, wat je dan leert en voelt. Wat er dan door je heen gaat.

Leven als een local

Het leukste aan reizen vind ik niet eens per se de bezienswaardigheden of de souvenirs: ik vind het heerlijk om ergens gewoon te zíjn. Om eigenlijk een beetje te leven als een local: te eten op de niet-toeristische plekjes, de achterafstraatjes en -pleintjes verkennen, kleine boetiekjes en marktjes afstruinen, overal en nergens foto’s maken… Dat zijn dingen die ik sowieso doe als ik met mijn ouders op reis ben, maar volgens mij zijn er nog meer ervaringen die in dat leven als een local-sfeertje passen als je alleen bent. Schrijven (of bloggen, of lezen) in een cafeetje, met uitzicht op een mooie kerk of een plein. De taal écht leren, op een taalschool of bij een cursus. Urenlang wandelen tot je de weg kent, maar nog steeds mooie plekjes kunt ontdekken. Er niet zijn met een checklist of een vertrekdatum, maar gewoon omdat je er bent.

Vrijheid

Het is vooral die vrijheid die me zo aanspreekt aan dat alleen op reis gaan. Het idee van gewoon een vliegtuig pakken als je daar zin in hebt – zonder reisplanning – lijkt me al fantastisch. Maar ook het idee gewoon ergens heen te gaan en er een tijdje te blijven: geen schema met activiteiten, geen andere mensen om rekening mee te houden. Je tijd helemaal zelf kunnen indelen, helemaal zelf kunnen genieten van alles om je heen. Zelf bepalen waar je eet en logeert en wanneer je wat doet. Een hele dag in het park zitten of een hele dag musea afgaan. Lijkt me heel erg bijzonder.

Helemaal alleen

Of ik het in de praktijk ook echt leuk zou vinden, weet ik niet: je bent dan natuurlijk wel helemaal alleen, dus als er iets aan de hand is, kun je dat niet met iemand delen. Er is niemand om je te helpen en ik denk dat eenzaamheid en verlorenheid best wel op de loer kunnen liggen. Maar het heeft ook iets magisch. Gewoon ergens rondlopen, zo vrij als een vogel, je kunnen inbeelden dat je er woont, je eigen regels bepalen, niemand die je kent, behalve de mensen met wie je contact besluit te leggen.

Wereldreis

Ik zou het fantastisch vinden om een soort wereldreis te maken. Als ik me niet druk zou hoeven maken om geld, tijd of andere beperkingen, zou ik dat waarschijnlijk doen na mijn afstuderen: een jaartje alleen maar reizen. Eerst de Europese hoofdsteden: Parijs, Rome, Londen, Praag, Wenen, Berlijn… overal een weekje of twee blijven, in een soort appartementje, de taal leren, mensen leren kennen, genieten van het eten, de bezienswaardigheden en de geheime schoonheden ontdekken en dan weer verder trekken. Na Europa een reis door Amerika… misschien ook wel Azië en Australië… heel veel herinneringen maken, heel veel schrijven en fotograferen…   lijkt me ontzettend bijzonder en fantastisch. Ik denk dat je dan onwijs veel leert over jezelf en het leven en enorm verrijkt terugkomt.

Misschien komt het wel doordat de hoofdpersonen in mijn nieuwe roman ook zo van het reizen zijn, maar dit is echt een droom waarvan ik hoop dat-ie ooit gaat uitkomen.

Zou jij alleen op reis willen?