Vivian 
Bron beeld: Picjumbo
Een van de meest bijzondere dingen die ik over mezelf weet, is dat ik min of meer geobsedeerd ben door eten. Niet zo heel gek als je bedenkt dat het voor mij best een issue is, dat eten: mijn darmen verdragen namelijk maar heel weinig en daardoor is het geen vanzelfsprekendheid. Dat ik het dan toch heerlijk vind om lekker te eten en om lekker eten klaar te maken, vind ik zelf iets om extra van te genieten. En mijn eetgedrag is ook best wel uniek… vandaag zet ik vijf interessante feitjes over mij op een rijtje die daarmee te maken hebben!
Lievelingsgerechten
Ik heb niet echt één lievelingsgerecht: het ligt heel erg aan de stemming waarin ik ben en hoe het met mijn lijf gaat waar ik zin in heb. Pasta carbonara vind ik ontzettend lekker, maar als mijn darmen dwars zijn moet ik dat juist niet eten als ik niet misselijk wil worden. Bij ons favoriete Italiaanse restaurant bestel ik tegenwoordig vaak calamari: gefrituurde inktvisringen – o mijn god, die zijn zo lekker. Maar je kunt me eerlijk gezegd met heel veel dingen heel blij maken: een gewone Hollandse maaltijd (gekookte aardappelen, een groente als worteltjes en een fijne gehaktbal) vind ik ook al heerlijk. In de zomer kan ik enorm genieten van een barbecue (en dan vooral van niet te sterk gekruide, maar wel lekker malse kippenvleugeltjes) en ik ben gek op alles met champignons. Of iets uit de oven, daar zit altijd zo’n lekker krokant smaakje aan. Snoepen doe ik eigenlijk nooit, maar ik heb wel een zwak voor popcorn en eenvoudige Verkade-biscuitjes.
Ik vind niet zoveel dingen echt vies. Wel trek ik een heel lelijk gezicht als me iets met tomatensaus wordt voorgezet, maakt niet uit wat… ik vind dat echt niet lekker, veel te machtig. Van gebakken aardappels of rijst ben ik ook niet zo weg en boontjes vind ik de allersaaiste groente die er bestaat. O ja, en rare culinaire innovatiedingen vallen bij mij ook niet in goede aarde, ik wil gewoon lekker iets eten wat ik ken. En ik hou niet van zoetigheid: wel van aardbeien en van appeltaart, maar verder hou ik me het liefst verre van alles waar suiker in zit.
Uien snijden
Vroeger was ik gek op uien snijden, ja echt waar. En dan vooral op het geurtje dat daarna aan mijn vingers bleef zitten… heerlijk. Er was een periode dat mijn moeder me elke avond een ui liet snijden voor het avondeten, gewoon omdat ik dat zo verschrikkelijk leuk vond! En ook nu, als ik meehelp met koken, ben ik degene die alles snijdt. Ik kan heel goed snipperen. Ben ik echt heel trots op. Sowieso weet ik voor het overige niet zoveel over koken: mijn vader heeft me een keer geleerd om kaasfondue en mosterdsoep te maken, maar ik geloof niet dat ik dat echt zelf zou kunnen. En eerlijk gezegd vind ik het ook wel prima om hem gewoon te helpen.
Rare eetgewoonten
Toen ik nog heel jong was, kon ik een tijdje gewoon niets eten. Omdat ik niet was opgegroeid met het leren eten, kon ik er absoluut niet tegen als er iets in mijn mond kwam – dan werd ik echt op slag misselijk en ging ik kokhalzen en zo. Later, toen ik een jaar of elf was, stopte ik alles wat ik at in mijn wang. Geen idee waarom, maar ik kauwde het en dan bleef het gewoon achter mijn kiezen zitten, heel raar – ik kreeg het gewoon niet weg. Volgens mij had dat te maken met dat ik bang was om te grote stukken door te slikken of zoiets.
Kookprogramma’s
Ik ben gek op programma’s waarin gekookt wordt, maar ik kijk er niet veel (klinkt echt logisch haha). En ik kan enorme trek krijgen als ik op televisie iets zie wat me heel erg lekker lijkt. Toen ik het programma Tot op het bot keek, wilde ik bijvoorbeeld bij elke eetscène zo’n meisje door elkaar schudden en roepen ‘’kijk nou wat voor heerlijks er op dat bord ligt, eet het op en geniet er in hemelsnaam van!’’ Dat soort dingen dus.
Eetperiodes
Ik heb vroeger ook regelmatig periodes gehad dat ik dacht te kunnen proberen om gewoon te gaan eten. Dan at ik bijvoorbeeld een poosje lang elke dag een boterham: ik heb echt een verslaving gehad aan boterhammen (altijd wit, zonder korstjes) met komkommersalade en daarna met geraspte Parmezaanse kaas. Er zijn ook tijden geweest dat ik meeat met het avondeten en praat me alsjeblieft niet van de periodes waarin ik mijn kunstmatige voeding zelf consumeerde in de vorm van pap of gewoon opdronk. Uiteindelijk werkte het nooit: er kwam een moment dat mijn darmen begonnen te protesteren of ik gewoon mijn trek verloor.