3 redenen waarom ik het heerlijk vond om Geek Girl te herlezen

Ik ben niet iemand die zeurt om niets. Eigenlijk zie ik mijzelf graag als een positief persoon, die van het leven houdt, maar die tegelijkertijd ook de duisternis en de tragedie, veroorzaakt door het moderne leven, begrijpt. Maar het moet worden gezegd: het lijkt of er vandaag op alles een vloek rust.

Reread-mood

Een jaar of wat geleden hoorde ik voor het eerst over de boeken van Holly Smale – redelijk laat, aangezien deze schrijfster al een keer ons niet zo glamoureuze kikkerlandje had vereerd met een bezoek. Ik was toen al dol op het modellenwereldje en las er graag over, was het niet dat er maar weinig originele boeken te vinden waren. Met Geek Girl, waarin de typische underdog op een verrassend frisse en leuke manier wordt omgetoverd tot gewild model, kwam daar verandering in. De serie is inmiddels afgesloten met het zesde deel, maar hoe enthousiast ik ook was na het omslaan van de laatste bladzijde van deel één… de andere delen bleven lange tijd onaangeraakt in mijn kast staan. Tot ik tijdens mijn vakantie besloot om dat eerste deel te herlezen en daar een Geek Girl-marathon op te laten volgen. Want deze serie leent zich perfect voor een zomerse re-read!

Ik heb zelfs een formule gemaakt voor de situatie. Hier staat F voor Fotomodel, G is het Gewicht, L is Lengte, S = Schoonheid, MGN = Mooi Gevormde Neus, Z = Zelfvertrouwen, M is Modieus, X = Ondefinieerbaar Cool. Elk element (behalve gewicht en lengte, die natuurlijk gemeten worden volgens het metrieke stelsel) krijgt een cijfer tussen één en tien en hoe hoger het eindresultaat, des te beter je zou zijn als fotomodel. Volgens mijn berekeningen komt Nat uit op 92. Ik op 27,2. En dan ben ik nog mild geweest voor mijn neus.

Le geek, c’est chic

Ontmoet Harriët Manners, een Britse vijftienjarige die absoluut niets heeft met mode, maar wél heel veel met feitjes en kennis. Ze is dan ook hoogst verbaasd wanneer niet haar ‘’modellenpotentie!’’-schreeuwende vriendin Nat, maar zijzelf wordt ontdekt door de hoogst excentrieke Wilbur, een agent van het prestigieuze Infinity Models. Zonder dat ze weet of ze het wel echt wil, komt Harriët op topsnelheid terecht in een doldwaas avontuur en probeert ze zichzelf te blijven in een wereld die van haar verlangt dat ze verandert in wat zij willen dat ze is – maar de vraag is of ze stiekem zelf niet óók wil veranderen. Want mooi en modebewust zijn en een metamorfose ondergaan maakt het leven een stuk makkelijker… toch?

3 redenen waarom Geek Girl awesome is

Ik herlas Geek Girl dan wel voornamelijk om weer een beetje in het wereldje van het verhaal te komen, zodat ik moeiteloos verder zou kunnen met de rest van de serie… maar zodra ik begon, vond ik het ook gewoon weer heerlijk leesvoer. Het is allemaal niet onwijs diepgaand en dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik veel van de gebeurtenissen alweer vergeten was… maar hé, herlezen is ook herbeleven, nietwaar? Tijdens het lezen viel ik algauw weer voor de ‘’oh ja dit vond ik zo leuk’’-charme van het boek, en dat heeft alles te maken met deze drie dingen.

Ik weet precies wie ik ben. Ik ben Harriët Manners: uitmuntende leerling, ik verzamel halfedelstenen, ik bouw kleine, perfect geproportioneerde treinstellen, ik leg lijsten aan, ik alfabetiseer boeken per genre, ik gebruik verzonnen zelfstandige naamwoorden. Ik zorg voor drieëntwintig pissebedden onder de steen achter in mijn tuin. Ik ben Harriët Manners: GEEK.

De superfijne schrijfstijl

Holly Smale heeft een hele leuke en eenvoudige schrijfstijl: de hoofdstukken zijn maar kort en het is allemaal zo vlot geschreven dat je er moeiteloos doorheen vliegt. De feitjes die Harriët produceert zijn geweldig en haar nerderige klunzigheid – die ook erg herkenbaar was – levert leuke grappen en kostelijk vermaak op. Van de belachelijke bijnamen van Wilbur voor zo ongeveer iedereen tot Harriëts eigen zelfspot: het zit allemaal zo leuk en luchtig in elkaar en dat is heerlijk om te lezen.

Ik ben dit allemaal spuugzat. Ik ben het zat om er steeds niet bij te horen, of niet mee te mogen doen, of te worden gehaat. Ik ben het zat dat alles wat ik ben wordt verscheurd en door de klas wordt verspreid, zoals een puppy een rol wc-papier vernielt. Ik ben het zat dat ik nooit iets goed doe, voortdurend vernederd word, of het gevoel krijg dat ik gewoon niet goed genoeg ben, wat ik ook doe. Ik wil me niet meer zo voelen zoals nu. En ik ben het vooral zat om die ijsbeer te zijn die in zijn eentje door het regenwoud loopt.

Het modewereldje

Tja: het blijft een boek over de modewereld en modellenwerk, en ik denk dat je dat toch wel op z’n minst een béétje leuk moet vinden om van Geek Girl te houden. Ook op dat gebied is het boek namelijk kostelijk: alles rond het model worden, de shoots en shows die Harriët moet doen, de andere modellen, de make-over, de mensen die ze ontmoet… het zou allemaal zo uit America’s Next Top Model kunnen komen. Het is sappig en sfeervol en fantastisch en echt heerlijk om in weg te duiken, zeker door de combinatie met Harriëts klunzigheid en nerderigheid. Het realistische van de manier waarop het wereldje is neergezet laat ook goed zien dat Smale vanuit ervaring – ook zij was een vijftienjarige geek die geheel onverwachts werd gescout als model – heeft geschreven en dat maakt het alleen maar leuker.

Het modellenwerk zou me kunnen veranderen. En dan was ik niet meer Harriët Manners – gehaat, genegeerd, vernederd – maar ik was… iemand anders. Iemand die veel van me verschilde. Iemand die cool was. Want als ik nu niets doe, zal ik voor altijd het meisje blijven dat ik nu ben. Dan blijf ik een geek. En mensen blijven me haten en uitlachen en hun handen opsteken. En dan verandert er helemaal nooit meer iets. Tenzij ik verander.

De ontwikkeling van Harriët

Het leukste en beste aan het boek is echter niet de schrijfstijl of de humor of de feitjes of de glamour: het is de manier waarop onze heldin Harriët zich ook echt ontpopt tot heldin. Sowieso heeft Smale alle personages enorm leuk en kleurrijk en ook echt betekenisvol uitgewerkt, maar de ontwikkeling die Harriët doormaakt en die ervoor zorgt dat ze ontdekt wie ze is en wat haar uniek maakt en hoe belangrijk het is om dat te omarmen vind ik echt super, zeker in combinatie met hoe ze in het begin gepest wordt en hoe ze tegen het einde stoer genoeg is om haar fouten recht te zetten en echt sterk in haar schoenen te gaan staan. Smale laat daarmee zien dat ze goed weet hoe ze een subtiele, maar sterke ontwikkeling neer moet zetten waarbij de laatste bladzijde ook echt verschilt van de eerste… en dat is pas echt tof.

Dit is die tweesprong waar ze het in gedichten over hebben. Ik kan Harriët Manners zijn: beste vriendin van Nat, prooi van Alexa, stiefdochter van Annabel, het meisje dat door Toby wordt gestalkt. Een nog vreemdere en handenbesnuffelende gek voor Nick. Geek. Of ik kan proberen totaal iemand anders te worden.

Conclusie

Geek Girl is, of je het nou voor de eerste of de tiende keer leest, een onwijs fijn boek: door de prettige schrijfstijl en de humor leest het heerlijk weg, de geekishness in combinatie met de modewereld is een kostelijke combinatie en de metamorfose die Harriët uiteindelijk echt ondergaat laat je met een heel tevreden gevoel achter maar maakt ook ontzettend nieuwsgierig naar de andere boeken. Want Harriët Manners is een geek én een model, en dat kan niet anders dan nog veel meer hilarische avonturen en levenslessen opleveren.