Al zo lang ik me kan herinneren, zijn boeken een deel van mijn verjaardag. Elk jaar weer kreeg ik nieuwe kinderboeken, en toen ik ouder werd ging ik zelf lijstjes maken van mooie boeken die ik had gezien en die ik heel graag wilde lezen. Mijn oma zegt de laatste jaren zelfs wel eens ‘’geen boek hoor, je hebt er al zo veel en dat vind ik zo saai!’’ En eerlijk is eerlijk: de meeste boeken die ik graag wil, koop ik zelf. Of ik vraag liever andere dingen: de leukste cadeaus brengen herinneringen met zich mee en juist daarom vraag ik het liefste dagjes uit, etentjes of dingen waarvan ik jaren later nog precies weet wanneer en van wie ik ze kreeg. Van boeken weet ik dat jammer genoeg vaker niet dan wel… en dat komt vooral doordat de boeken die ik lees, me op een andere manier bijblijven. Door het gevoel dat ze me geven, door hoe ze mijn leven of mijn smaak in lezen hebben veranderd. En omdat ik onlangs vijfentwintig ben geworden, vroeg ik me af: welke boeken zijn in die vijfentwintig jaar nou echt belangrijk voor me geweest?

Ik had als kind altijd al boeken om me heen: mijn moeder las graag, mijn grote zus verslond alles wat ze las, mijn vader had weinig tijd maar wilde wel lezen en alle drie lazen ze me graag voor. Ik zie mezelf nog zitten, als ukkepuk, hakkelend op mijn eerste woorden en zinnen in een boek over een olifantje met een groeistoornis – want ik had ook een groeistoornis – terwijl mijn zus naast me zat en me uitlegde dat een punt betekende dat ik ‘’even moest stoppen met lezen.’’ En ik werd volop voorgelezen: uit Het Grote Verhalenboek, maar ook uit Pinkeltje van Dick Laan: ik genoot enorm van Wolkewietje, Pinkelotje, de Diamantengrot, Madurodam, de kat in het huis waar Pinkeltje woonde… dat was echt mijn kindertijd en dat heeft misschien ook wel mijn rijke fantasie een beetje gevoed.

Na Pinkeltje kwam Matilda, het meisje waar mijn zus en ik ons altijd zo goed mee konden identificeren omdat ze gek was op boeken. Deze klassieker van Roald Dahl was volgens mij één van de eerste boeken die ik zelf las, maar ik zie ook nog glashelder voor me dat mijn meester van groep vier of vijf het boek voorlas, en later vond ik de film – en dan vooral de scène met Matilda die met haar boekenkarretje naar de bibliotheek egaat terwijl ze ouder wordt en de voice-over spreekt over haar liefde voor boeken – helemaal het einde.

Ik kan me verder niet heel goed meer herinneren welke boeken ik als kind allemaal las: wel weet ik nog dat ik razendsnel door alle AVI-boekjes heen ging en op zeker moment in groep vijf of zes al bij de boeken voor groep acht stond te neuzen als we naar de schoolbieb gingen. Ik weet nog dat ik Achtste-groepers huilen niet van Jacques Vriens las en het zo ongelofelijk mooi vond, misschien omdat het voor het eerst was dat ik een boek las over een meisje dat ook ziek was en ziekenhuisavonturen beleefde: al had ik dan geen kanker, het was zo ontzettend herkenbaar. Ik weet nog dat ik de Carry Slee-boeken van Iris en Michiel en De kinderen van de Grote Beer verslond en die kinderen ouder zag worden terwijl ik zelf nog niet met hun leeftijd meegroeide – ik wilde gewoon blijven lezen. Dat waren de boeken waarmee ik werd betrapt als het allang bedtijd was geweest. Later kreeg ik boeken als Pijnstillers, Kappen en Razend! van mijn zus in handen gedrukt, raakte ik verslaafd aan Lena Lijstje van Francine Oomen en las en herlas ik keer op keer alle Waanzinnig om te Weten-boeken over het menselijk lichaam… want tja, als je eigen lijf nauwelijks werkt, wordt biologie des te interessanter. God, ik heb die boeken zo onwijs vaak gelezen en elke keer weer vond ik ze fantastisch.

Toen ik ouder werd, zo rond mijn negende – of misschien iets eerder of later – kreeg ik de boeken van Virginia Andrews te pakken, ook via mijn zus. Ik denk dat dat mijn eerste soort van-kennismaking is geweest met de eerste soort van-Young Adult-boeken: ik las de Weesmeisjes-serie en hoewel ik lang niet alles begreep van wat er gebeurde, vond ik het wel hele mooie verhalen. Rond dezelfde tijd ontdekte ik Stravaganza: Stad van Maskers van Mary Hoffman, absoluut één van mijn favoriete boeken en het verhaal waarmee mijn liefde voor Venetië en haar geschiedenis begon.

En toen… toen kwam Harry Potter, ik denk ook toen ik een jaar of acht was. Of tenminste, toen begon ik eraan: mijn vader en zus vochten daarvóór al met elkaar om wie als eerste het nieuwste boek mocht lezen, maar ik was jonger en begon er dus pas wat later aan. Ik weet nog dat we op vakantie gingen en dat ik boek twee meenam om in de tent te lezen, en ik weet nog dat boek drie – en volgens mij ook vier – meegingen op een andere vakantie, de vakantie dat ik heel ziek werd. Ik herinner me hoe ik elk boek verslond, er helemaal bij wegdroomde, genoot van hoe fantasierijk het was, zelfs fanfictie schreef… ik weet nog hoe mijn zus me later deel één opnieuw voorlas toen ik te ziek was om zelf te lezen terwijl mijn vader me de boeken van Paardenranch Heartland voorlas – boeken die ik later, toen ik naar de brugklas ging, meenam en opensloeg in elk vrij momentje, want ik was zo’n meisje dat liever las dan vrienden maakte in de pauze.

Op de middelbare school ontdekte ik, dankzij mijn toenmalige beste vriendin, ook de Twilight-boeken: we gingen samen naar deel één in de bioscoop – nog voordat ik het boek had gelezen, volgens mij – en ik was helemaal fan. Ik kocht The Short Second Life of Bree Tanner in New York (nooit gelezen) en las daar Morgenrood, en ik herinner me nog dat ik tegen mijn zus en de beste vriendin klaagde dat ik het wel erg ‘’on-tienerachtig’’ en ‘’oversekst’’ vond. Ik las samen met mijn zus The Boy in the Striped Pyjamas in het Engels en vond het zo mooi hoe er met taal werd gespeeld en hoe mooi dat was in het Engels. Ik las Een weeffout in onze sterren, eerst in het Nederlands en toen in het Engels, en ik vond het prachtig – nieuw lievelingsboek-prachtig. En Twilight was niet de enige echte YA-serie die ik ontdekte: in deze tijd raakte ik ook compleet in de ban van De Hongerspelen, nog voordat er – als ik het me goed herinner tenminste – sprake was van verfilmingen. Daarna volgden snel meer YA-series: ik herinner me hoe ik verliefd werd op Delirium amoris en rond dezelfde tijd Verwelken en hoe het me ontzettend fascineerde: zulke werelden, zo anders en huiveringwekkend en toch zo realistisch. Ik vond het geweldig., en al snel waagde ik me ook aan boeken als Huiver, Een verschrikkelijke schoonheid, Fallen, De IJzerkoning en Zielen. Ik werd verliefd op Ruby Rood en Misschien morgen, van die schrijnend mooie verhalen die je niet meer loslaten.

Op school las ik onder andere Ciske de Rat en Zilver of het verlies van de onschuld (allebei vond ik vreselijk) maar ook De engelenmaker en Een schitterend gebrek (allebei vond ik geweldig). Van dat eerste boek was ik zo onder de indruk dat ik als verwerkingsopdracht een extra hoofdstuk bij het boek schreef en dat leverde me een heuse briefwisseling met auteur Stefan Brijs op – iets wat ik nog steeds helemaal het einde vind als ik eraan terugdenk. In deze periode ontdekte ik heel veel schrijvers: Simone van der Vlugt (Rode sneeuw in december was adembenemend mooi) Tatiana de Rosnay (Haar naam was Sarah en Het huis waar jij van hield vond ik ongekend prachtig) Khaled Hosseini (Duizend schitterende zonnen, oef) Markus Zusak (nog nooit zoiets gelezen als De Boekendief) en Kathryn Stockett (Een keukenmeidenroman vond ik zo bizar goed). Oh, en toen ik eenmaal begon met het kijken van The Tudors raakte ik verslaafd aan de Tudor-geschiedenis en vanaf dat moment werd Philippa Gregory (De zusjes Boleyn) één van mijn liefste lievelingsauteurs. Ik las zelfs een beetje Dickens, een beetje Austen, een beetje Brontë, en ik las De Grote Gatsby.

Rond die tijd begon ik ook te bloggen en dat was helemaal tof: ik kreeg, en dat was echt te gek, Vrees me van Tahereh Mafi als ongecorrigeerd, coverloos leesexemplaar om te recenseren, nog in de tijd dat ik boekrecensies schreef voor mijn persoonlijke blog. Andere boeken die ik toen las en recenseerde waren Anna en de french kiss, De Meryl Streep-filmclub, Landgoed Longbourn… maar pas een aantal jaar later, toen ik middelbare school-af was, begon ik met mijn boekenblog. In die tijd las ik onwijs veel: ik verslond de boeken van Carlos Ruíz Zafon, over dat prachtige Barcelona en die prachtige boekenliefde en dat prachtige mystieke en mysterieuze, Ik ging nooit naar school zonder een boek, las soms de hele busrit lang en tussen colleges door. Ik las alles: romans, klassiekers, YA, historische romans, Nederlandse literatuur… veel las ik voor de literatuurvakken van mijn opleiding, maar het merendeel daarvan vond ik ook gewoon oprecht mooi. Ik las Eat, Pray, Love, De voorlezer, Het Parfum, Het verrotte leven van Floortje Bloem, Fangirl, Vampire Academy, Paper Towns, De belofte van Pisa, Stormvogel, Het geluid van vallende dingen, Divergent…

Maar dat alles veranderde een beetje toen ik op zeker moment op school het vak Adolescentenliteratuur volgde. Dat vak ging, juist, helemaal over Young Adult-literatuur en ik besefte het toen niet zo, maar later wel: hoe tof is het dat er op de lerarenopleiding gewoon aandacht aan deze boeken wordt besteed? We (her)lazen toen The Fault in Our Stars, maar ook Gebr. van Ted van Lieshout en we moesten zelf een dossier samenstellen met opdrachten bij diverse YA-boeken. En eigenlijk ging vanaf dat moment pas echt die YA-wereld voor me open: ineens ontdekte ik al die geweldige boeken en ging ik nog veel meer lezen dan ik al deed, en een paar maanden later – in augustus 2015, nu vier jaar geleden – had ik opeens mijn boekenblog.

En jeetje, de boeken die ik toen heb ontdekt… ik ben vanaf dat moment heel erg veel YA gaan lezen en wat minder andere genres, al lees ik nog steeds graag ook de literaire romans zoals het fantastische Het Rosie Project en de boeken van Jojo Moyes – waar ik ook in dat jaar stapelverliefd op werd nadat Voor jou zo’n enorme snaar in mijn hart wist te raken. Ik kreeg mijn eerste recensie-exemplaar met Niet te filmen! van Sophie Kinsella, inclusief ONGECORRIGEERD LEESEXEMPLAAR op de cover. Ik viel keihard voor boeken als De Selectie en Als ik blijf en Waar het licht is, boeken die nog altijd een heel speciale plek in mijn hart en mijn boekenkast hebben omdat ze me zo wisten te raken en daarom altijd bijzonder zullen blijven, net als De Boekendief en De engelenmaker en De schaduw van de wind en Ruby Rood en Harry Potter.

En sindsdien… sindsdien geniet ik vooral heel erg van het ontdekken van al die mooie nieuwe boeken die mij en mijn wereld net zo door elkaar kunnen schudden als de boeken van vroeger en van een aantal jaar geleden dat konden: milk and honey van Rupi Kaur, EEN van Sarah Crossan, Misschien ooit van Colleen Hoover, Op het einde gaan ze allebei dood van Adam Silvera, 13 minuten van Sarah Pinborough, 13 reasons why van Jay Asher… geweldig toch, dat boeken dat kunnen? En dat ze zo bijzonder en kenmerkend kunnen zijn voor wie je bent of voor hoe je leven is?

Ik heb in de afgelopen vijfentwintig jaar ontzettend veel boeken ontdekt, gelezen, herlezen en liefgehad… en ik herinner me de boeken die ik geweldig vond en altijd geweldig zal blijven vinden – ook al herlees ik ze van mijn leven niet meer. Maar ik herinner me ook de boeken die me werden voorgelezen toen ik het zelf niet kon, de boeken waar ik aan denk als ik aan mijn kindertijd denk. Ik herinner me boeken waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze goed zou vinden, ik herinner me boeken die ik op een heel nieuwe manier geweldig ging vinden doordat ik ze in een leesclub besprak of samen met leerlingen las. Ik herinner me niet elk boek dat ik heb gelezen – daar hebben we godzijdank Goodreads voor, en dan komen er ook tal van herinneringen naar boven – maar ik herinner me wel de boeken die deze boekenwurm op wat voor manier dan ook hebben gemaakt tot de boekenwurm die ze is. En dat zal ik altijd koesteren.

Welke boeken zijn belangrijk voor jou geweest?

You may also like...

8 Comments

  1. […] 25 jaar boekenwurm: de boeken die me het meest zijn bijgebleven […]

  2. […] 25 jaar boekenwurm: de boeken die me het meest zijn bijgebleven […]

  3. Lieve Vivian

    Zo’n mooi & rakend verhaal dat je hier deelt. Ik kan uit je prachtige verhaal makkelijk afleiden hoe een belangrijke rol boeken in jouw leven spelen. Ik kan alleen maar beademen hoe je gezin met je ziekte omgaat. Zo lief dat ze je boeken voor lazen toen je zelf te ziek was om te lezen. Ik hoop dat je nu veel beter bent.

    Bedankt om je verhaal te delen!

    1. Dank voor de mooie reactie, en inderdaad gaat het inmiddels heel goed met mij 🙂

  4. Lieve Vivian

    Zo’n mooi & rakend verhaal dat je hier deelt. Ik kan uit je prachtige verhaal makkelijk afleiden hoe een belangrijke rol boeken in jouw leven spelen. Ik kan alleen maar beademen hoe je gezin met je ziekte omgaat. Zo lief dat ze je boeken voor lazen toen je zelf te ziek was om te lezen. Ik hoop dat je nu veel beter bent.

    Bedankt om je verhaal te delen!

    1. Dank voor de mooie reactie, en inderdaad gaat het inmiddels heel goed met mij 🙂

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]