Vivian 
Wie herinnert zich het jeugdtafereel niet? Een verhaaltje voor het slapengaan, een heel boek als je ziek was, ademloos in de kring naar de juf/meester luisteren en gniffelen om gekke stemmetjes: voorlezen is in 2013 een belangrijk cultureel aandachtspunt.
2013 is uitgeroepen tot Jaar van het Voorlezen. Diverse stichtingen die zich richten op de emancipatie van het lezen en schrijven vieren dit jaar een jubileum. Zij hebben de krachten gebundeld om iedereen – van baby’s tot bejaarden – ervan te overtuigen dat voorlezen altijd waardevol is, voor iedereen. Niet alleen heeft het een positieve invloed op de algemene ontwikkeling van kinderen (ze scoren beter op school, hun woordenschat is uitgebreider en ze zijn sociaal bekwamer), ook voor (jong)volwassenen is voorlezen gedurende het hele leven nuttig. Onder andere de Stichting Lezen en het Sectorinstituut Openbare Bibliotheken organiseren dit jaar veel lezingen, workshops, bijeenkomsten en voorstellingen om voorlezen weer in de mode te brengen.
Magie
Voorlezen heeft een soort magie, het schept een band die geschapen wordt door een verhaal en door personages. De boekenwurm en Disney-fan in mij vindt het altijd heerlijk om te zien hoe Belle in Beauty and the Beast het Beest leert lezen en hem voorleest, en in het boek De Voorlezer van Bernard Schlink ontstaat er een epische band tussen de puber Michael en de oudere vrouw Hanna omdat hij haar voorleest (als hij dat niet had gedaan, dan zou hun relatie slechts gebaseerd zijn op seks). Sowieso denk ik dat geliefden die allebei graag lezen, het als echte quality time beschouwen om elkaar voor te lezen, omdat ze daardoor echt samen iets delen. Romantisch toch, onder een deken voor het haardvuur luisteren naar je geliefde die je lievelingsboek voorleest?
Voorlezen = zelf lezen
Ik weet nog dat het voorlezen in mijn eigen jeugd een soort motivatie was om zelf te gaan lezen. Keer op keer wilde ik dat mijn ouders me boeken van Annie M.G. Schmidt voorlazen, net als de Grote Verhalenboeken en sprookjesboeken. Volgens mij kreeg ik het eerste deel van Harry Pottereerst voorgelezen door mijn zus voor ik halverwege zelf verderging. Op de basisschool las mijn meester ons Matilda voor, met perfecte stemmetjes waardoor dat boek mijn favoriet werd gedurende mijn kindertijd. Later, als ik ziek was, vroeg ik mijn zus of moeder ook weer om me voor te lezen omdat ik er zelf geen energie voor had – wat er ook weer toe leidde dat ik de boeken uiteindelijk zelf gewoon ging lezen. Voorlezen ging me altijd te traag!
Verder lezen? Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Nadelunch.com
Ik hield er vroeger altijd heel erg veel van om voorgelezen te worden!
Daarom hou ik ook zoveel van lezen nu denk ik ,haha 🙂
Haha, dan klopt mijn theorie dus dat voorlezen leidt tot zelf lezen!
Mijn ouders hebben me vroeger eigenlijk heel weinig voorgelezen… misschien dat ik daarom juist de snelste van de klas was met het zelf lezen! Mijn zus en broertje lezen trouwens nog steeds eigenlijk helemaal niet, dus wellicht heeft het op hen wel invloed gehad… Mijn ouders hadden er achteraf wel veel spijt van trouwens!
Ik vind toch zelf lezen fijner, omdat ik dit in mijn eigen tempo kan doen 🙂