10 weetjes over mij als blogger!

Bloggen is al best wel lang een best wel groot deel van mijn (dagelijks) leven: het is een uitlaatklep, een stukje buitenwereld, maar ook een hobby omdat ik op die manier lekker kan schrijven en met digitale dingen bezig kan zijn. Maar mijn relatie met mijn blog is best wel bijzonder, want soms doe ik er ook heel lang niets mee. Vandaag vertel ik wat meer over mijn gewoontes, maniertjes, trekjes en ideeën met betrekking tot het bloggen!

1. Ik hou van reacties, niet van statistieken

Ik hoor wel eens dat je liegt dat je barst als je zegt dat je puur voor jezelf blogt. Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens, want als je echt puur voor jezelf zou bloggen dan zou dat net zo goed in een dagboekje of Word-documentje kunnen in plaats van online. Maar ik blog ook niet per se voor anderen. Gelezen worden vind ik fijn, maar… bezoekersaantallen doen me niet zoveel. Google Analytics check ik bijna nooit en áls ik ernaar kijk, dan vooral voor de grappige zoektermen waarmee mensen op mijn site zijn gekomen. Ik blog vooral om gewoon simpelweg gelezen te worden, en dat wil ik graag terugzien in reacties. Zelfs al zou het steeds dezelfde persoon zijn die reageerde, en zou ik dus maar één blogbezoeker hebben, dan zou ik dat nog prima vinden: ik wil mijn verhaal namelijk gewoon de wereld in brengen en al is het maar één persoon, dan is dat prima. Want één persoon kan de wereld zijn.

2. Ik ben geen commerciële blogger

Dit is iets wat voor mijzelf heel belangrijk is. Ik wil niemand voor het hoofd stoten, want ik heb er totaal geen problemen mee als je vaak advertorials of winacties of zulke dingen plaatst. Maar ik doe dat nooit, omdat ik mezelf niet beschouw als een commerciële blogger. Commercieel bloggen doe je, vind ik, als je echt werkt met winacties of gesponsorde artikelen: je wilt dan graag bekender worden of geld ermee verdienen. Prima als je dat wilt, maar voor mij hoeft dat niet. Voor mij is het vooral belangrijk dat de manier waarop ik blog fijn blijft! En commercieel, tja, dat ben ik gewoon niet. Dat past niet bij mij en ook niet bij mijn blog, dus helaas… geen winacties hier! Recensie-exemplaren recenseren doe ik overigens wel: dat past namelijk wél bij mij (boekenwurm, duh) en ook bij mijn blog (boekrecensies). En tuurlijk vind ik het fijn als ik daardoor wat bekender word. Maar dan wel bij mensen die ook bij mijn blog passen.

3. Ik ben ook geen sociale blogger

Een sociale blogger, wat is dat dan weer? Iemand die niet alleen zelf blogt, maar ook heel erg in het blogwereldje zit. Iemand die bijvoorbeeld wekelijks meedoet met #blogpraat op Twitter, die is aangesloten bij dingen als Blog Society, iemand die regelmatig tags plaatst en vooral iemand die veel op andere blogs te vinden is, die dus veel verschillende bloggers volgt en ook echt een soort vaste blogcirkel heeft. Don’t get me wrong, ik vind het hartstikke leuk om via mijn blog mensen (beter) te leren kennen, zeker als die een beetje over dezelfde dingen bloggen of op dezelfde manier denken. Maar mijn gezondheid laat het gewoon niet toe om heel erg sociaal te bloggen. Ik heb wel een aantal blogs die ik zoveel mogelijk probeer te volgen (kijk ook even op deze pagina) maar die bezoek ik ook niet dagelijks en ik reageer dan ook niet altijd. Bovendien: hartstikke leuk, dat tweerichtingsverkeer tussen bloggers, maar het hoeft van mij niet zo.

4. Mijn blog is niet mijn kindje

Hier heb ik wel even goed over na moeten denken, maar ik zet het er toch bij omdat ik hier gewoon eerlijk over wil zijn. Hoe belangrijk mijn blog voor mij is, verschilt per periode. Als het goed met mij gaat qua gezondheid en qua dagelijks leven, geef ik mijn blog logischerwijs ook meer aandacht. Dan is er een stemmetje dat tegen me zeurt als er een dag geen post online is gekomen, dan vind ik het heerlijk om in een contentflow te zitten en dan kan ik een heel angstig gevoel krijgen als mijn blog eruit ligt of als ik iets fout heb gedaan met een plug-in bijvoorbeeld. In die periodes is mijn blog heel belangrijk omdat ik er heel veel plezier uit haal en me er goed bij voel om mijn ei kwijt te kunnen. In deze periodes is mijn blog dus echt een soort van kindje voor me.

Maar mijn blog is ook het eerste dat op een lager pitje komt te staan als ik een slechte periode heb. Dat is al een paar keer gebeurd en dan verdwijnt het bloggen echt als eerste van mijn to-dolijstje. Dan gaan er soms weken of zelfs maanden voorbij dat ik nauwelijks aan mijn blog dénk, gewoon omdat andere dingen zoals school en mijn gezondheid belangrijker zijn. In deze periodes… is mijn blog niet mijn kindje. Dan ben ik gewoon mijn eigen kindje. Klinkt misschien raar, maar het is dus een dubbel gevoel: hoe belangrijk mijn blog voor me is, hangt af van hoe ik me voel. Is misschien ook juist wel goed omdat ik daardoor alles wel in perspectief blijf zien, maar het voelt wel raar dat iets wat heel belangrijk voor me kan zijn, ook ineens onbelangrijk kan worden.

5. Ik ben mijn eigen criticus

Kritiek op mijn blog krijg ik eigenlijk maar heel zelden, alleen als ik er een beetje om vraag door bijvoorbeeld iets wat ik vind scherp neer te zetten, als er ergens een fout staat of als ik over een gevoelig onderwerp heb geblogd. Maar dat ik verder weinig kritiek krijg, komt vooral doordat ik zelf veel kritiek op mijn posts lever. Enerzijds betekent dat dat ik gewoon lekker mijn eigen zin doe: als het goed voelt, blog ik erover en dan maakt het verder niet uit. Anderzijds censureer ik mijzelf hiermee best wel. Ik zit vaak echt op mijn toetsenbord te trommelen omdat de visie die ik had toen ik een blogidee noteerde, weg is en ik dus aan het dubben ben of ik het hele idee moet vergeten of er nog iets van moet maken. Of juist omdat ik bezig ben met een stuk maar het niet goed voelt wat ik schrijf en dan vraag ik me af: moet ik dit nou juist wel online zetten en er gewoon achter staan of moet ik het maar vergeten? Heeft ook veel te maken met dit blogje.

6. Ik houd blogmarathons

Als ik blogposts schrijf, dan zit die s er bijna altijd aan vast, dus dat ik er meerdere schrijf. Tenzij ik echt even iets kwijt moet of onverhoopt eerder stop, schrijf ik er altijd minstens twee in één keer. Ik weet niet precies waarom, maar een enkele blog schrijven voelt vaak zo halfslachtig, alsof ik meer kan maar alleen even wil toegeven aan dat plichtsgevoel om te bloggen. Dus meestal blog ik in de vorm van een marathon: op een zaterdagmiddag dat ik niets voor school hoef te doen zorg ik voor een volle waterkoker en ga ik aan de slag met posts inplannen of andere blogtaken verrichten. Het gebeurt ook vaak ’s avonds, dat ik tussen het avondeten en het naar bed gaan nog de teller bij Gepland omhoog zie gaan.

7. Ik blog graag professioneel

Ik spreek mezelf nu volgens mij wel een klein beetje tegen omdat ik hierboven ook ergens zeg dat ik graag op mijn eigen manier blog, maar goed. Professioneel bloggen vind ik belangrijk: ik geef dan wel niet zoveel om bezoekersaantallen, maar dit is wel mijn plekje op het web en ik wil dat mensen daaraan kunnen zien hoe ik ben: serieus en vaardig. Dus haal ik mijn afbeeldingen tegenwoordig van Unsplash of van de copyrightvrije sectie van Flickr óf ik maak ze zelf. Ik gebruik een prettige opmaak bij het schrijven en ik promoot mijn blog mondjesmaat op social media. En ik probeer uit mijn posts te laten blijken wat ik kan: ik schrijf op een manier die bij mij maar ook bij het onderwerp past. Als mijn interesses en vaardigheden groeien, wil ik ook graag dat mijn blogposts meegroeien! Vandaar dat ik mijn posts tegenwoordig liever artikelen noem haha, omdat mijn schrijfkunsten journalistieker worden – vind ik zelf. Corrigeer me vooral als ik het mis heb.

8. Mijn blogideeën staan overal

Echt waar, echt overal. Ik noteer ze op mijn iPad of iPhone in de Notities- of de Herinneringen-app, ik zet ze in mijn bullet journal of in mijn speciale blogboekje, ik schrijf ze in schriften of boekjes die ik voor mijn studie of stage gebruik, ik maak er blogconcepten van… ze staan echt overal, om maar te voorkomen dat ik ze vergeet. Gelukkig herinner ik me ze ook vrijwel automatisch op het moment dat ik ze heb opgeschreven en kan ik ze dus later goed verwerken.

9. Ik blog ook overal

Jawel, letterlijk overal. Thuis blog ik het liefste achter mijn bureau, maar ook vaak op bed met mijn notebook of iPad-toetsenbordje. Op school of stage blog ik als ik geen les hoef te geven of niets voor college hoef te doen en ik neem dat toetsenbordje soms zelfs mee als ik naar het ziekenhuis ga of bijvoorbeeld op familiebezoek. Ik zit dan altijd te klungelen met wel of niet in mijn tas stoppen en uiteindelijk doe ik het wel, omdat er dan zo’n scenario in me opkomt van ”maar stel dat je je gaat vervelen?” Vervelen is echt not done voor mij. Dus dan gaat-ie mee.

10. Ik blog bijna nooit exclusief

Exclusief bloggen = met niets anders bezig zijn dan een blogpost schrijven. Exclusief bloggen doe ik eigenlijk alleen als ik echt heel erg nodig iets kwijt moet: dan ben ik tien minuten lang uiterst geconcentreerd en in die tien minuten heb ik dan ook echt alles getypt wat ik wilde zeggen en staat de post online of ingepland. Maar meestal ben ik tijdens het bloggen ook nog met andere dingen bezig: social media en mail checken vooral, spelletjes doen… soms ben ik zelfs aan het bloggen terwijl er tegelijkertijd een opdracht voor school of stage open staat. Oeps. En o ja, er moet altijd thee zijn. Dus tussendoor ben ik ook in de weer met de waterkoker en theezakjes, of met het knuffelen van een kat die naast me op het bureau zit. Van alles en nog wat gebeurt er dus terwijl een post ontstaat!